عرفان و خشايار و افرا - جاده
یادمه میگفتن از این راه نون شب نمیخوری
نمیدونن این کار از نون شب برام مهم تره
وقتی خودت میدونی غیر تو هیچی نمیتونه جلوتو بگیره
اگه منتظری کسی واست درو باز کنه حالا حالا ها علافی
اولش سخت بود هزار شب بود میخوای همه بشنون از رادیو پخش زود
خفه و نعشه از دود تشنه ی پول از این غزل تا شعر بعدی مایوس
جاده معلوم کارم هم همیشه از بقیه سر بود
صدام بم بود زیر فشار زخم زبون همه کم کم کمرم خم بود
رفیق چند سال دشمن تو چند روز غریبه یهو میشه رفیق و همخون
قدم به قدم جلوم یه سد بود شکستن تک تک سیل من زود
ولی هنوز مجنون اندوه شب پر ستاره نور من کو
پس نور من کو
با من / خدا یافتن
خدا ساختن / جاده ام شده
پرسن چرا توی صحنه نیستم چرا خفه چرا پشت می ایستم
شعرا شاهکار چرا چرک نویسن کیستم چیستم و محل زیستم
از غرب میخونم تا شرق بدونه از درد میخونم همدرد بخونه
برا غرب زده یا زده از غرب آرزو به دلای اینور مرز
افرا همه به چپمه افرا شستم به همه
رپ نه درد و دلمه بغضم هم برا کیش و کشورمه
نامه برا چشم مادرمه آره این باورمه
که بد جوری لالیم توی غربت اما نوبت عرفانه برا صحبت
با من / خدا یافتن
خدا ساختن / جاده ام شده
بس که دل داغ داره
بس که دل داغ داره آه آره اگه بدونی
بس که دل داغ داره از نوک خودکارش شعله میباره میسوزه تا راه وا شه
بازتاب کل وجودم پاسدار روحم خوب میدونی کی صاحبکاره
میگی مثل بقیه ام کجاش آخه با همه چی آره با جون قمار آخه
چهار تا آس زیر دستم از شاه نمیترسم با همه چیش ساختم تا همه چی ساختم
از جون بذار مایه چند هزار آیه زیر سقف کج رپ چند هزار پایه
آره که شاهکاره نه بابام ویلا تو شمال داره نه بیرون شهر کنار تو باغ داره
نه به کس تو تلویزیون باج داده نه زنگ زده که عرفان چه حال داره
عرف هرچی داره از قواش داره سنگینی ملتو رو دو پاش داره
کی میخواد سر راش باشه جداش باشه کی میخواد همراش باشه راه جلو پاشه
با من / خدا یافتن
خدا ساختن / جاده ام شده
تكست پايا و افشين نوا - من چتم 