حسين و سيكاس و T-dey – Like a what

سيكاس :
اولا از لندن عرض شود علفم دود میشه
پله هارو تک تک بالا رو میبینم
بعد شمارو میگیرم کم تعدادین
چه جمع دانتا قد آلفا بتا فرق دلتا تتاچند در میاد حتما زیاد
چند وقت دیگه میشه مصرفیات
ادبیات میریزه بهم و مغزم میـ*ـاد
سبزیجات حبسن زياد
مینوسه دست مغز لب راوی طراحی میکنی کلمه هارو بعد با بیت پررا ریخت
مخا *ـسخل لاس دنیای منه با یه مشت غریبه توش راه میرم بینشون
هدستا تو گوش و من و مواد پوش تو رگ و پکات کوش
تو رپو تلاش بيشتر لازم دارن خط خطی ورق و بعدا پارن

T-dey :
I Don’t Give a F*ck About it
What do you Think About Me
I Don’t Give a F*ck About it
What do you Think About Me
Like A pus*
I’m Like Pus*
I’m Like Pus*
I’m Like Pus*
I’m Like What
I’m Like Pus*
I’m Like Pus*
I’m Like Pus*

حسين :
داري خبری؟ نه ولی *ـس خوار بقلی
شهرتو جویده پوسترای عملی
خودتی و خودت و اخلاقای گهت و
اخمایی که پیچیدی بستی جای کمری
شبا پره همه دوره همیم یه کله
بدنا فلج و ولداهم یه گله
پولدارا هه خودکارا گلبارون میکنن پشت سرت
کوروه دود میبینی گولوپ خوردنت
تیم فرنگی چیل مرندی
په بابا چی میگی کندنت از سر شصت پات تا دم گردنت ته
پدیده تر از پدیده شب میگیره لب اویل چرب و همگی جمع
ما روزا خواب یه وری دمری. بوردا وار موزیکا عملی

T-dey :
I Don’t Give a F*ck About it
What do you Think About Me
I Don’t Give a F*ck About it
What do you Think About Me
Like A pus*
I’m Like Pus*
I’m Like Pus*
I’m Like Pus*
I’m Like What
I’m Like Pus*
I’m Like Pus*
I’m Like Pus*

حسين :
بینگو بینگو بردیم رینگو میاد میره میده شیک و
سریع زین کن ماشین لینکون حاجیت کاروله آتیش زیپو
رنگاشون تابنده چشا از جا کنده آساشون باخنده میگیرن رو بنده
انگاری هلنده گلای کوبنده دافای پرنده
Cocca Cocca Ahhh pra take a loca
سيكاس :
منو نگاه یهو نری به گـ* تو دست یه دریده با قلاده پریده جا ردشم همینه سوار سفینه سنگینه دودمم سمیه همیشه
روزا خوب هوا دود شبا زود فراموشی میگیرم پکا کو؟... داش برد

حسين – بن بست

آ.. همه چیو میگیم قبل
اینکه بمیریم
لال ، زندگی رو حاجی سرشو باس بگیری
صاف ، توش هه
یا که مَپو اصلا جور دیگه بچینی
چال ، موش
اینجا بن بسته تا تهش
کوچه بن بسته تا تهش
جلو بن بسته تا تهش
بن بسته
اینجا بن بسته تهش ، خوشبختی پشم
نه نیستش اینور که پهن کردی فرش
دیوار بود جلوت و پا کردی کفش که تا اونورو ببینی راه کردی کج
برررر بررر خشاباتم پره
میکشونی ضامنه رو میچکونی ماشه ئرو
میبینی که دور و ورت خوابه ولی جلوتره میگیری رو مُخ همه آدمای دورت بیس


من خواهشم این هست که مخالفین مخالفت کنن و موافقینم موافقت
به این چاپلوسها اهمیتی نخواهند داد؛ کسی که تا دیروز من شاهد بودم دست احمدی نژاد را میبوسید حالا اینجا چه حرفهایی میزنند

میگه نرو جلو راه بنده ، همونی که پا بندِ
زندگیه و میگه روشنه آینده ، هه
میگم چی میگی تو؟ (با خنده)
میگه چی زدی و ، کلی انتقاد سازنده
هه ، برو بابا ، جو نده بگو بینم چیا دیدی تاحالا؟
کردی یا کردنت هوا گیری همیشه که سرازیری چرا دیگه سینه میدی بالا ، ها؟
اینجا هدف مقابله س یدک تو معامله س
پستای تعویضی فقط تو دایره س
همیشه هم یکی مفت میخوره و یکی گشنه با دستی که ترک و حامله س
اصلا قشنگ نی ببین ، با چی میجنگی؟ بشین
سر جات ، کمه جا
من به جات ، همه حرفا رو زدم
ولی از ته چاه

صادق و حسين – شهر من

ورس1 : صادق
جون.. به تو یکی دیگه نمیاد اوه اوه بشو این یه بارو بیخیال
پیش ما میشینیمیشی لـشمیشی لایت
نشو لات میره لات بگو واسه رفیقات
تهران معروفه و منم تنها لشش که نمیده هیچ تكوني به این تن لشش حیف
نمیزاره تو هیچ مسیری پا داش
تا دنیا بیاد سمتش اگه که کارداشت
یه آش و لاش عوضی یه کلافه ی مرضی
که پنج تا خط رو آینشه
پیچ و خم تو جادشه
زیادم دیده از این فنچا مثل تو پس میکنه درک حال و روز حستو
یه سر با من بیا تو زندگی آدما
نخواستیم باشی مشتی میهنی با مرام
اینجا شهر وحشیاست باختا مال مشتیاست بکش تو حبس کن چرک توتو هضم کن
از این قبیله برو هار و دریدن بدو
حق خودتو پس بگیر دنیاتو تو دست بگیر
یا خراب کن یا نو بساز یا خوب ببر یا خوب بباز
هیچی نیست تو سمت راست
چون دنیا مال هرزه هاست

كروس : حسين
شهر من مال تو من نمیخوامش این همه بالا خواه من نمیپامش
این ورا تریپ یه جور دیگس
یا باید ساخته شی تنگ یا که تن بدی با عشق
شهر من مال تو من نمیخوامش این همه بالا خواه من نمیپامش
این ورا تریپ یه جور دیگس
یا باید ساخته شی تنگ یا که تن بدی با عشق

ورس2 : صادق
رو دود شب تو نور کم با فویل و شمع تو مود غم
تو موندی و فکراتنقابت و شکلات
تو هر صحنه باختی چی از خودت ساختی
مملکت درندشت
با مردمی که درندن
بازنده ها برندن  زرنگاشون پرندن
اشتباه رو اشتباه له شدی تو اجتماع
پیچیدی تو قصه هاش هر گوشش یه افتضاح
پا بزار تو شهر من. چه حسی داری ؟
لا به لای جمعیت فشار مالی
يا باورهای غلط یا داورهای کلک یا عقده های کهنه يا این دلای سوخته
شیشه های الکلو میرم بالا قلپ قلپ
شکل زندگیم قشنگه از بیرون تپل مپل
نیستم مثل بعضیا فاز لاتی زت زیاد (عزت زياد) رو لباسم خط چشم رومه هرجا صد تا چشم
ساختم خوب از بدتریناواستادم لا برترینا
شهر من نفس بکش سهممو ازت بدش
چون هنوزم شاکی ام از خودم از اجتماع
تهرانو دارم میبینم از بالا تو ارتفاع

كروس : حسين
شهر من مال تو من نمیخوامش این همه بالا خواه من نمیپامش
این ورا تریپ یه جور دیگس
یا باید ساخته شی تنگ یا که تن بدی با عشق
شهر من مال تو من نمیخوامش این همه بالا خواه من نمیپامش
این ورا تریپ یه جور دیگس
یا باید ساخته شی تنگ یا که تن بدی با عشق

ورس3 : صادق
دوباره بد کرد لیوانو پرت کرد گیچ شده تو خودش باز و میناله از درد
کی عین من لال بین جمع
سخت مثل سنگ سفت غول اما خم
تو تو فکر چی ها ؟ از دنیا چی میخوای ؟ بزني قل لا جی جیا بشنی ببینی چی میاد
ببین نه بچمنه گیر رنگ پرچم
مثل تو واسه چند تا گوش
.سرشناس با چند تا گوش
زل بزن به چشمام نیست غرور اشباع پلکاتو رو هم بزار و بعد تا 10 بام بشمار
باز که شد من نیستم مشتی عمریه تا این حد کشکی
میرسی میبینی تهش تویی و صورت و پشم
مفته حرفا پشت سرم من یاد گرفتم گوش ندم هول دادی و توش نرفت چون من بعد ملت پشتمن
با دست گذاشتم خشتم
تا دنیا شد بهشتم
جون دادم به سبکت بچه پس یه جور فرشتم

كروس : حسين
شهر من مال تو من نمیخوامش این همه بالا خواه من نمیپامش
این ورا تریپ یه جور دیگس
یا باید ساخته شی تنگ یا که تن بدی با عشق
شهر من مال تو من نمیخوامش این همه بالا خواه من نمیپامش
این ورا تریپ یه جور دیگس
یا باید ساخته شی تنگ یا که تن بدی با عشق

پل : حسين
میخوای در عقب پلمپ بمونه ؟ اینجا طرف ما یه نمه کلفت چپونه
همه علنا جلبن واسه کلمه ادبم اگه قاطیش بکنی
میشه نفر بغلم پووووو

كروس : حسين
شهر من مال تو من نمیخوامش این همه بالا خواه من نمیپامش
این ورا تریپ یه جور دیگس
یا باید ساخته شی تنگ یا که تن بدی با عشق
شهر من مال تو من نمیخوامش این همه بالا خواه من نمیپامش
این ورا تریپ یه جور دیگس
یا باید ساخته شی تنگ یا که تن بدی با عشق
ههه..

حسين – صبح ظهر شب

کروس‌:
صبح ظهر شب من و یه رولِ علف
مسیرم همینه و هیچ چیزی نداره فرق
کبودی رنگ پشت چشمامه
دو تا توپ قرینه هم درشتش بامه

ورس1:
سوار سرنوشتم کجا نمی‌دونم، یه جا نمی‌مونم
یه باکِ پر دارم، یه راه که پر پیچه
تمام لحظه‌هام دنبالِ اکسیژن و جای آزاد
روزامم جای بازار یه طور دیگه شب میشه
میخونم قشر خاص کلاس سرگیجه، با کولی به پول نمیدم
زوری به گور نمیرم، اسباب شیرینی یه روزی یه غول نمی‌شم
فهمیدی یا نه شکارچی دولته
تصویریاشم جا ماچ تو غربته، باس عمقا بفهمی محکم ببندی
کمرتو تا كه نشی گوسفند قبلی
سلاخیت میکنن دل خراش، سیبیل کشوراش
می‌گیرن جلد برات، با شاخه گل سرخ روی سنگِ قبر
هه
ميشی مهره سوخته جنگ نرم
ولوووووومممم

کروس‌:
صبح ظهر شب من و یه رولِ علف
مسیرم همینه و هیچ چیزی نداره فرق. آ..
کبودی رنگ پشت چشمامه
دو تا توپ قرینه هم درشتش بامه
بگو صبح ظهر شب من و یه رولِ علف
مسیرم همینه و هیچ چیزی نداره فرق. آ..
کبودی رنگ پشت چشمامه
دو تا توپ قرینه هم درشتش بامه

ورس2:
جزو كدوم قشری، ها؟ نور چشميا؟
درگير ريشی يا چه مدی بش مياد؟
دانشجو، روشن‌فكر، مامان جون مشوق
بعد ميخواد سياسي شه ، پَ *ـون رو تشكه
و شرته بقل، آجر جا كــَــپــَــل ، بعد بشين داد بزن تا قله نبرد
کهريزک شد ساپورت سفر و پناهندگی، بعدم پاسپورته عوض
دنباله چی‌ای حاجی؟ خونايی رو كه پاشيد؟
يه روز خوبم بياد كه جای تو نی لاشی
قانون جبرو *ـاییدم من که اگه جایی رو كه میرسمو تو رسیده باشی
من دنبال یه جام که باشه شخصیت تو دنبال یه خواب کنار امنیت
تو صبحات میشه ظهرو بعد.. من و شب و رول و علف

کروس‌:
صبح ظهر شب من و یه رولِ علف
مسیرم همینه و هیچ چیزی نداره فرق. آ..
کبودی رنگ پشت چشمامه
دو تا توپ قرینه هم درشتش بامه
بگو صبح ظهر شب من و یه رولِ علف
مسیرم همینه و هیچ چیزی نداره فرق. آ..
کبودی رنگ پشت چشمامه
دو تا توپ قرینه هم درشتش بامه

اوترو:
اصلا نیازی به ریپیت نیس
راستی.. مارو تو اخبار نشون میدن. شما رو کجا؟! پی‌ام‌سی..؟ ههه
مونده تا برسی، اصلا هیچ موقع نمیرسی، بدو تا برسى
پتانسیل.. بعضیا رو ول نمی‌کنه هههههه
يه نخ از اون وينستون عقابات به من ميدي دايان؟ دمت گرم

حسين و شايع – كوچه علي چپ

ورس1 : شايع
خوبم رفیق ، هنو بچه ها روی زمینن از خنده / کوچه علی چپ پاتوقه
سفید شده موی روی شقیقم دیگه رو حساب نی خرج پول بقیه اش
داشِت انگشت دومیش لباس تنش نی لخته ، یه هاچ بک
مشکی اگه خرید رفیق نی یه شام نده ، نیم کت سرش خوبه کلاس تهش
هه
یادته کلاه یکیو برداشتم کلا که اونم " آ " بود با کلاه بود
اسمم لای آکولاد که اگه یه صفحه از رو آب ننوشتم با اولیا زود صبح بیام مدرسه
چقدر شر کردیم دهن صبحی ها بسته شه
ولی تو کلی خط کش جایزه گرفتی و منو با خط کشای تو زدن
رخت خواب دو نفره زیر توئه الان و کیف سامسونت
من یه دودی عشق پوله گیر آبجوئه ، آبغوره هام شیشه هاش پره
کم مونده اتاقم غرق شه زیر آب
خودمو زدم به اون راه هیچی نفهمم ، فهمیدم زدم به این راه
نه يادمه چند سالمه نه چیزی حاليمه وایستادم تو ایستگاه

ورس2 : حسين
بزرگ شدیم و جای جوش بلوغ ، سیبیل در آوردیم و شبا جای حروف الفبا
تکلیف چیز دیگه اس ، مینویسیم آب بابا گرونه پول برق چی پ ؟؟ هه هه
معلم که خودمونیم هر شب ، کارت های صد آفرین جاشو داده پرچم
صبح تا ظهرو سر کاریم هرچند ، شیتیلاشم بانک میره نه که لای فرشم
اسباب بازیامم قد کشیده ، مث خودم نیست دیگه پشت ویترینی
باس عمری بدوئی واسش زخم بشی تازه اونم اگه بکنی تا تهش پیش بینی.. آ..
رنگ های شاد جلف شده برام ، سفت شده پرام ، چم شده الان
و نمیدونم از کجا این فکر شده خراب ، تو ایرانی ههه تز شده فراری
علی کوچول دزد شده ، کروک مد شده ، دروغ کنتورش عکس میره
همچی که تو روت گوه خوره ، نفوذ کن پره ، نشکونی میشکنتت و در میره
همیشه همینه ، هرکی که کم چیده درگیر درخت بخت سبز فرداست
ولی ، ههه میرسه دست به برگاش ، همین

ورس3 : حسين و شايع
مشکل چیه اسکناس نه ، مثبت ببین اجتماعس پ
بن بستی که اشتباست تهش ، حتما میشه قصه هاش تلخ
یا میدی رد فول ، یا میشی لنگ پل ، خارجی رنگ غرب یا میشی بچه خور
اااا هرکی که میبینی لاش میگن این زندگی *ـس شره چی میده پاش هه
حاجی دو روزه این دو روزم میخوریم و لق اون حرفا که گفتنی نیست
آینده رو ما اجاره دادیم و به جاش خونه مونو یه جا مفت خریدیم
دوره از این شهر ، خوبه همیشم ، نقلیه ولی نور گیره دریچش
توی کلمه ها حل شدنی نی ، حاجی آدرس میخوای بدم.. کوچه علی چپ
نداشتیم تغذیه کف کیف واسه زنگ تفریح بعدی
ته کلاس همه پیف چون حسن خورده صبح خونه تخم مرغ
و بعدش شیر ، لباش شبیه ته قیف
لوله خودکار و توش کاغذ صاف وسط تخته ، میخندن همه
اونا که حتی ستاره هست جلو اسمشون جا ضربدرا میگن تنبله
اما شاگرد ته کلاس به هیچکی نگفت گوه خوردم ، نه اسکل کرد کسیو
نه دکتر رفت ، واسه اینکه دست بزنی نه گل گفت کلا
چه چپ رفتم چه راست اومدم انداختم گردن خودم و باهاش یه دور زدم
اما حسن هر وقت تخم مرغ خورد و بو بلند كرد میگفت منم .. ههه

حسين و بيگرض و دانيال - خيابون

ورس 1 : بيگرض
بین نگاه مردم ، میرم به سمت مقصد // نمیدونم کجا میخوام برم و بیماره مغزم
صدایی آشنا ، میخونه تو گوشم // سنگینی مسیرم میمونه رو دوشم
چون این راهی که میری ته نداره // هرچی میگیره پس نداده
و تو میمونی با اون خیابونی // که مثل کویری خشک و بی بارونی
همه چی اینجا اتفاقه // حتی میکنه بی جا استفاده
کجان اونايي که بودن مثل برادر // از پشت میله ها میگن قصه برا من
خدا بده یه روز آفتابی // یه نسیم خنک هم باشه حال دادی
چطوری میشه اینجا هم یه روز خوب باشه // خوب تو "خـیـابــون" بگو کو آخه؟!


كروس : دانيال
هر شب تلخ و سخت تنگ و سرد ، ترس بی حد و مرز و هرج و مرج
راه میرم از تو شهر از تو شب ، راه میرم ابروم خم توش هرجور هست
یاد گرفتم از خودم از دورم و از نگاه مردمم ، باید نفسامو حبس کنم و باشن قدم هام بلند
من هنوز این باورو دارم اگه سیاهی همه جا هست و همه آدما خوابن یکی صدامو میشنوه آخر


ورس2 : حسين
پیانو رو دوس داری؟! ، حال میده نه؟!
یکی بام ، یکی داد // دوتا نقطه تو وقتای هات
حال میده توی تنهایی هات // کیش میشی توی طعم های مات
هندونه هاتم هست لاي پات // یکی چپ ، یکی راست
کنتوری روی حرفای خاص // پَ یکم هول بده روی مغزای باز
بازم خیابون و من و شب و دو تا دست توی جیب // بزرگه ولی برا من کوچیک
دنیاتو میگم هرچند سفید // شبات ولی اینجا با من همرنگ پوشید
آدمای شهر شدن منظره ام // خونه های شهر پر پنجرن
هر کدوم توشون یه قصه است و ، پر دو پاهایی که از یک جنگل ان
یه سری که صبحا میرن راه به راست // چون میدونن که شب دیگه مالِ لاشخوراس
نخ به رنگ شب نمیدن و میدونن که کف خیابونا تا روزاش جداست
امیدِ بس به شورتِ بهینه کار // هِه ، بهم چسبیده شبیه خال
خیابونُ میگم احمق بیبین // توش هیچ موقع دو دوتاها نمیده چهار


كروس : دانيال
هر شب تلخ و سخت تنگ و سرد ، ترس بی حد و مرز و هرج و مرج
راه میرم از تو شهر از تو شب ، راه میرم ابروم خم توش هرجور هست
یاد گرفتم از خودم از دورم و از نگاه مردمم ، باید نفسامو حبس کنم و باشن قدم هام بلند
من هنوز این باورو دارم اگه سیاهی همه جا هست و همه آدما خوابن یکی صدامو میشنوه آخر

حسين و بيگرض - دلخوشي

بيگرض:
وقتي كه دلم از زندگي پره / مث اون درختيه كه تشنه ميبره
از اين دنيا كه مثل زندونه / اينو بدون هميشه اينجوري نميمونه

ورس 1:
کَفیتو بپوش و لباس تن کن // می‌خوام ببرمت جایی‌ که ماجراست چند دور
بزنی‌ ببینی‌ چند چنده شهر // تا بعد بشی‌ من یه نمِ پَر کنده تر
من ، همون که خوش بود یه وقتی‌ // سر حال مث سنگ سفت بود میفهمی
همه چی‌ پیچید رو همین حساب // روزاشم مث همه حتی روز تحویل سال
همیشه متنا بلند بوده مشتی‌ // رفیق هر نوعش با هر نوعی گشتیم
و دیدیم که تهش با زخمی تنهاییم // ولی‌ خو خوش گذشت یه وقتهایی
غصّه که مال قصه هاس // ما خوشیم همه جوره رو زمین با چشم باز
همین دلیلی شد تیمار و بی دل // که ساده ترش میشه یه گرگِ بارون دیده هَ هَ

بيگرض:
وقتي كه دلم از زندگي پره / مث اون درختيه كه تشنه ميبره
از اين دنيا كه مثل زندونه / اينو بدون هميشه اينجوري نميمونه

ورس 2:
تمام طولِ روزتو میکنی‌ *ـخمي سپری // فکر به چیزی که باختی ببری
اون مغزتو میگاد مث سگ پشیمونی // تو گفته بودی که راه سختو میتونی‌
اما بعد دیدی تویی و کمی‌ مایه تو‌ جیب // به جایی‌ نمیرسی با این قدمای کوچیک
این زندگی‌ گفت يه چيزو یاد پس بگیر // امید بده بجاش بیلاخ پس بگیر
یاد میگیری که ناشتا نرینی // جاهایی‌ میری که یه موقع آشنا نبینی
نه حسشو داری نه حال فک زدن // تو‌ خودت پیج میشی‌ دیگه آره مثلا
حرفات همیشه بوی غم میده // تو‌ آینه هم تصویره دیگه گَندیده
هنو بالا سرت گرماشو داری // راستی‌ دلخوشیاشو سیری چند میده

بيگرض:
وقتي كه دلم از زندگي پره / مث اون درختيه كه تشنه ميبره
از اين دنيا كه مثل زندونه / اينو بدون هميشه اينجوري نميمونه

ورس 3:
گرگ باش ، مث من ، مث ببر // مث جغد تو‌ پرسه‌ های شب
مث سنگ تو‌ لحظه‌ های سخت ، تو‌ عرصه های تنگ
نعرتو بذار تو‌ بارون و // بشکون ردشو حتی قانونو
دل نبند که تهش تلخیه // میشی‌ مث من نفس تخلیه
با دستات ، همیشه خسته رو تنت // رو زخماتم نمکِ وابسته بودنه
ترجیح میدی جای اینکه نقشه بچینی // واسه بعد زندگیتو توي لحظه ببینی‌
میشه شب میشه روز میشه فردا // تو میخواستی نهرو کنی‌ دریا
‌هَ شدی شبیه مردمت // ببین تو‌ رویا همیشه حقیقت گمه

بيگرض:
وقتي كه دلم از زندگي پره / مث اون درختيه كه تشنه ميبره
از اين دنيا كه مثل زندونه / اينو بدون هميشه اينجوري نميمونه
وقتي كه دلم از زندگي پره / مث اون درختيه كه تشنه ميبره
از اين دنيا كه مثل زندونه / اينو بدون هميشه اينجوري نميمونه

صادق و حسين - كما

ورس 1 :: صادق
دوباره شب رسیدش منم و خودم و خدات / یه کام از ته نشینش بدنه شله رو دوپام
بزار این لش بمیره وسط هرچی گناه / بزار این تن بگیره بوی کاغذای دلار
من و خدات دوتا دیوونه ایم / یه خونه داریم اون بالا و بیرون کره ایم
تو زندگی با زاویه اش تو روح من با قافیه اش / تو شهر پوچ و حاشیه اش تو عقربه ـش تو ثانیه اش
لباسو میکنم شیشه هارو میشکنم / زمینو میفروشم آسمونو میخرم
یه خنده کج به راست با دو تا چشم ریز / رو گردن خدات میشم یه سینه ریز
به جای کل تو فریبو میخورم / صعودو میبینم مسیرو میدوئم
با این حال هستم حاجی اونقدی که گفتم / این خیلی حرفه مشتی کس بشی تو غربت

كروس :: حسين
یکمی صبر کن / من هنوز اینجا کلی کار دارم
یکمی صبر کن یکمی صبر کن
من سوال نیستم جواب دارم
یکمی صبر کن یکمی صبر کن
یه خورده وایستا یکمی صبر کن

ورس2 :: صادق
تو که دیدی اینارو ازم / خل و چلی بیدار و نسخ
دنیامون چی داره اصن / هی میگی کافیته نزن
هنوزم لقم هنوز مثل برگم / میرم به دست باد و اونجا هم که حق هست
واقعی شد ادعام گم شدم تو ازدحام / شدم قطره قطره آب پرم قد لحظه هام
له شدم تو همین وضع شعر شدم تو همین وزن / اونقدری که نشن هضم اونقدی که بشیم جذب
خدا میدونه که تو دلم چیه / میدونه میپرم از رو پرچینش
میدونم میگیره دستمو یه روز و / میکشه پرده از رو تصویرش
لخ و لخ پات روی خش و خش برگا / فصل هره کره رفت و باز رسیده سرما
همه چی خاص تو یه روز عادی / یه روت احساس و یه روي مادی

كروس :: حسين
یکمی صبر کن / من هنوز اینجا کلی کار دارم
یکمی صبر کن یکمی صبر کن
من سوال نیستم جواب دارم
یکمی صبر کن یکمی صبر کن
یه خورده وایستا یکمی صبر کن

صادق و حسين – باد و بارون

ورس1 : صادق
من طالب آرامشم
این شهر نور و آسایشم
زخما رومه آثارشم
که باعث شدن من آزاد بشم
عاشقم عاشق اون بالا سَری
اون که تنها با ما پرید
و هرزگی نکرد
واسه منی که بندگی نکرد
دست تو دست سردم بذار
پشت به دنیا هر شب بخواب
رو پدالت اونقد بگاز
و بعد بگو دنیا با من بساز
یه نخ فرد یه لبخند
یه شب سگ یه وقت پرت
زندگی همین جور می گذشت و من
یاد گرفتم بفهمم
میگن من مستم هر شب به درک
میدم پنج خط پودر هرشب به تنم
حسودارو بزار لَه لَه بزنن
تش تجربه رو باس از من بخرن
یاد گرفتم آدم نباشم
خیلی غیر باور نباشم
سختم هست باز زندگی کنم و
اهل این شهر بم نمی خورن خب

كورس : حسين
خاطرات بَد من با خاطرات خوب
چشمکای شب شهر تو انعکاس نور
به من میگن
بی دلیل تو باخته هاتو می بری
تهش میشی آدمی که خنده هاشو می خری

ورس 2 : صادق
روزی اینجا شهر من بود
دور از هرچی جنگ و کمبود
آسمونش قد من بود
فاصله م تاش چند تا پر بود
با خنده ها خندیدم
با لرزه ها لرزیدم
ضربه هاتو حس کردم باز پشت به پشتت جنگیدم
حرف من از زندگیمه
از اونجا که دل می گیره
از اونجا که دنیا تو دستته
باز چشات رو یه چیز گیره
منگ یعنی مست رو دیوار
ننگ یعنی مرد رو سیاه
جو یعنی عکس رو سیگار
مرگ یعنی زنده ی بیمار
من..
هوا ابری با یه نسیم خنک
از همون هوا دلگیرا که می بره تو لک
آسمون شهرم پر صدای نعرست
سیگار دستم مثه زنای هرزست
فرقی نداره کی میاد و کی میره
قهر خدا داره این جماعتو می گیره
مردی نی به اون تار موی سیبیلت
قفلی رو دری که نداری حتی کیلیدش
می دونی اینجا عوضیا جَمعَن
پیکاشونو همه بی سلامتی زدن
مهم نی که تو باشی یا منم
عقربه ها اینجا موندن عقب
عیب از منه عیب از توئه
این مدل زندگی نیست درخورت
ولشون کن دور شو ازشون
مردمم می کنن بیشتر گمت
هر روز میشم پیروز تر با خاطراتی که دیروز رفت
دوستایی که می گفتن پا به پاتیم تا سی روز قبل
امروز دیگه خوبتو نمی خوان
وقتی جنگ شه جونتو نمی پان
پس تو مث من آروم بگیر
عشق باد و بارون بگیر

كورس : حسين
خاطرات بَد من با خاطرات خوب
چشمکای شب شهر تو انعکاسه نور
به من میگن
بی دلیل تو باخته هاتو می بری
تهش میشی آدمی که خنده هاشو می خری

حسين و T-dey – لزجا و جوبيا

ورس 1 [ حسین ]:
مث من باش يه بار و بشکون قانون‌هارو
مثل منی پس عشق *ـایه‌هارو
رد بده که اشتهای مارو هیشکی نداره خدا اشتباهی جارو
نداده به کسی نه چی‌ میگی تو جدیدن
چی زدی که فک میکنی شدی الان شیبه من
پنجا چندی میشینی‌ بام
پَ بپا نرینی که برینی من سیمامو *ـایيدم
میدونی دنیا جنگه رنگی نیس
چُل باشی میره رو مغزت سنگینیش
سوخت میدی میبینی باختی شکی نیس
پَ تو یاد بگیر نگیری جو فردینی
تو شبو دیدی منم اینجا پاکی
صبح، چشما بس که چاقیده
خب، خط شدن رو صورت و باز بیداریم
*ـس خاره پَ اونی که خوابیده

کورس [ تی‌دی ]:
گیریم گنده باشی میخوری به در دیوار
یا که میره بهت ته سیگار
روی آسفالت نمیبینم  رد پاتو  پس
نمی‌مونه دیگه حرفی بات

ورس 2 [ حسین ]:
شبا لای هم صبحا کنده می‌شیم
به هم میایم ولی مال هم نمی‌شیم
تو یه بده ای و منم در رو ام
فکر منی منم فکر تو و جیبت هر دو ام
شاکی نشو اگه نکنم خو تو میکنی به جام
اینور پَروپا کا ا میسوزن با کون گهی یه جا!
نده معرفتی، ما خودمون سه تا برادریم
شهردار و سردارو یکی فاز تراوری...
همه رفیقامم دورم واستادن
نشو صمیمی بام اگه دو بار بات دست دادم
دفعه بد هم اگه منو دیدی نمال هیچی‌ لاش
نزدیک نیا از اون دورا تماشاچی باش
اینجا مدلشه یه شبایی ولی
نمیدونی قاطی اینا بمونی یا بری
لزجا و جوبیا، كمراي بوريا
یا اونی که سوما رو بسته بازو رو بیاد



کورس [ تی‌دی ]:
گیریم گنده باشی میخوری به در دیوار
یا که میره بهت ته سیگار
روی آسفالت نمیبینم  رد پاتو  پس
نمی‌مونه دیگه حرفی بات



ورس 3 [ حسین ]:
حالا بِم بگو بلدی چی!
لاشی‌باز شدی هوَل چیم!
بگو کوچیکه‌ی منو میخوای
یا لب شیشه‌ای لول و روی کمر چیل
ببین خوشگله تو که منو ندیدی
به من نمیخوری آخه *ـایمال قدیمی
واسه تو که جايی لای ما بپری نی
پَ گندتو بیار هرچند اونم واسم عنی نیست
صدای موزیک و آدمای لشِ پهلوم
میگه که آتیش کن صداتو توی گلو
به فال نیك بگیر اتفاق بدو
تو منو دوست داری منم رخت‌خواب شبو با تو
صدای لب و با توف، اتاق و در با قفل
من و تو و صبح صورتک نمه با پف
طوری کویری با همه بلدیات
که میخوای اینو  نکشیده بدی بغلیات


کورس [ تی‌دی ]:
گیریم گنده باشی میخوری به در دیوار
یا که میره بهت ته سیگار
روی آسفالت نمیبینم  رد پاتو  پس
نمیمونه دیگه حرفی بات


اوترو [حصین]:
می‌کشیم این شیزولا رو جوری با بینی
که برینن این موگلای باب مارلینی

حسين - من

ورس 1:
صورت بی نقاب دو تا چشم نیمه خواب // با خدا بی حساب تو زمین بی حصار
اینا یعنی من ، منم یعنی کم // يعنی دقيقا دوستی كه غريبم
روزام سخته ولی دنیام شیرین // تلخی رنگ ای كاش كی نی
رو تن تقویمم من اینو فهمیدم // یه دنیاست که یه روز همه پس میدن
گرون واسه خودم یه بوم واسه خدا // با رنگای قشنگ نه رنگای گلها
عمیق تر ببین یه دستم سفید // پس از من بپرس یا سنگر بگیر
تو جنگم که خون با خاکش گله // میوش حرف من درختش دلت
انتقام تا رنگش بره // نگام کن یکم نه از پنجره
سکوت کن دیگه روی سادگی ندو // سکوت کن میفهمی واقعیتو
اخم کن بهش لمس کن بچش // تلخیشو وقتی که دست خورد بهش


کروس:
بازم... این منم یه عابری که همه لحظه هاش
راه رفت... میگذرم و زیر پامم صدا برگه باز
بازم... این منم یه عابری که همه لحظه هاش
ميگذرن و جا نمونی که دوری سهم ماست


ورس 2:
همیشه همونی که همه چیشو باخت عقبیمه // اتفاق تو چهار قدمیمه
تازه نیست برام از قدیمه // علنا وقتی نیست پس خواب برا چیمه؟
باید باز باشن چشمام و این دور و بر و بپان // به *ـا بدم دور و بر و جلوترو بخوام
له کنم چیزایی که دیدم و // این و خوب بلدم بکنم شروع بعد سه کام
حبس و بعد بدم مغز و رد // یکم اخم و بعد یه لبخند اومد
اون لا به لاها انگاری تکون خورد نیشت // هه! اینجا خالیا گرون پر میشه
همون که بلدیم تو فکر کن الکیم // آه! فکر اسم ابدیم
خوشحالی جلو زدی از اینا که عقبیان // ولی من باز تو فکر بغلیام
همیشه عصا به دست شبیه مسابقست // زندگی یعنی تو توی مسیر اجباری انگاری
تخم جنگو باز پاشیدنو // تو گذشت یاد بگیر منم خوار *ـاییدن و


کروس:
بازم... این منم یه عابری که همه لحظه هاش
راه رفت... میگذرم و زیر پامم صدا برگه باز
بازم... این منم یه عابری که همه لحظه هاش
ميگذرن و جا نمونی که دوری سهم ماست

حسين و سامي بيگي – ببين كاراتو

ورس 1 [ سامی بیگی ]:
گفتی که با منی تا آخر دنیا // من و تو هستیم اون روزای زیبا
گفتی که عشق تو مثل بقیه نیست ، گفتی اما چرا؟
گفتی که زندگی مال ما عاشق هاست // دنیا تو دسته ما دوتاست
من که خوندم ، همه حرفاتو // حالا "ببین کاراتو"

کروس [ سامی بیگی ]:
حالا ببین "ببین کاراتو" // ببین ببین "ببین کاراتو" ( ×2 )

ورس 2 [ حسین ]:
دو تا لش روی هم ، شب روی تخت // صبح بعد جنگ جای چنگ روی من
با هم خوب بودیم ما دو تا و رول میپیچیدیم // و با هم میکشیدیم مثل مغزای هم
گفتی اون که بلده تن به آب میده // مهم نی چی دنیا واس ما خواب دیده
روزا پی جوییدن عمل ترک // با این که میدونستیم یکیمون شب به *ـاک میره
بهت یاد دادم ببینی / اخماتو بچینی / خسته شی بشینی / جمع با تو یکی نی
همه دورمون یه سری لاشخورن // اگه یه روز نبودم چجوری حقت رو بگیری؟
نبض من رو زمین گرم میزنه // هنوز پرم مثل تو ، تو زمین شهر
و دورم می پلکه شب و روز و پ غمی نی // بپیچ آشغال فروردینی
همین روزا بوی خوب میده دورم // لاشیا که میدن و این ناشیا که فولن
کرن با من همیشه ، نمیشم با کسی چفت // همشونم میگم من از جای دیگه پرم
پرم یا که خالی بذا بمونم بد.. آ // دونه دونه میان بدون حرف بام
دیگه روزا مثل قبلم شبیه نی // جا تو شبا میخوان حتي دوستای قدیمی

ورس 3 [ سامی بیگی ]:
یه روزی برای داشتن من // چشاتو روی ، همه چی بستی
گفتم این رابطه ، آسون نیست // پرسیدم هستی؟ گفتی هستی
همۀ راهو ، اومدم باتو // هرچی که خواستی من همون بودم
من که میخواستم پیر بشم با تو // حالا "ببین کاراتو"

کروس [ سامی بیگی ]:
حالا ببین "ببین کاراتو" // ببین ببین "ببین کاراتو" ( ×2 )


بریج [ سامی بیگی ]:
تن به تن رفتیم بی فکر برگشتن // از تو کی نزدیکتر بود با من
حالا این همه فاصله تا تو // خودت "ببین کاراتو"

کروس [ سامی بیگی ]:
حالا ببین "ببین کاراتو" // ببین ببین "ببین کاراتو" ( ×2 )

گفتی که با منی تا آخر دنیا...

صادق و حسين و سوگند – برد و باخت

ورس 1 صادق
مثل برگ تو دست باد .... وول بزن تو لحظه هات
سخت نگیر که جفت شیش نداد ... فکر یار پشتیت نباش
آقا من همینم لعنتی من رنگ سختیا رو کم ندیدم
چون صبحونه نبوده دم نگیرم .. صبح بیدار بشم و شب نمیرم
با کله تو ظرف تونی و خط رو مغز.. مکمل ویسکی و قفل فک و لب
زدی به بیراهه بیرون جادّه ... زدی به یکی ببری با دّل
مشتی وقتی کندی برنگرد ... هرچی باز کردی در نبند
نشو هیزم آتیش جنگ ... پاشو در رو از عرصه ي تنگ
دل نبند به هر انی .. فکر نکن که برتری
خیلیان که از من سرن و .. اما الان موندن عقب چون
من تنهام خداست پشتم و .. سختیا رو تو راه کشتم
تو متکی به همین باش و .. دست بذار رو زمین پاشو

کروس سوگند حسین
تو سینه ها پیچیده خاک عقیده ها اسیر باد
این شده تصویر دلم از شهر من ااای
نه پای رفت نه جای حرف تموم شهر فضای ترس
آسمون ابراتو ببر از شهر من ااای

ورس 2 صادق
حاجی بردن با باختش قشنگه سوختن با ساختش قشنگه
خوب در کنار بد قشنگ و مسئله با حل راهش قشنگه خریم نی که پاش نلنگه
یه نگاه میندازم توی آینه میبینم خودمو که چطور شدم باز چت
نمیدونم چی چی منو خواسته این دختره که چسبیده منو باز سفت
زمان میره جلو من لم میدم راحت یه زنجیر کلفت
و ته ریش و ساعت یه علف خوش بو با آهنـگ ملو من همون که زد به دریا دلو
کلا حسش رو لش کردم خلم با خودم لج کردم
کج کردم راهمو سمت یه وری که اون که تا امروز باختی میبری
همه چی آرومه جنگم میشم و عود روشن بوی جنگل خیس
زندگی شده هردنبیل نگرد تو قصه هاش چون گشتم نیست
ببین غلط غلطه چه بخوای چه نخوای زندگیتو بپای یا نپای
سرنوشت از قبل نوشت دستم منم و قلم و همین دست نوشتم
معجزه منم معجزه تویی یه خدا داری اون بالا که منکره تو نی
نه اسطوره میخوای نه پیغمبری تو منو داری من تو رو نگو کمتری

پل : حسین
روزات که تو خالی و شب زنده ای تو جنگی و دلخوری از زندگیت
تو فندکو لب سیگار میگیری هوم شعله جنگو میبینی
راست مهره هاتو میچینی دست تو نیست اصلا تهه این بازی

کروس سوگند حسین
تو سینه ها پیچیده خاک عقیده ها اسیر باد
این شده تصویر دلم از شهر من ااای
نه پای رفت نه جای حرف تموم شهر فضای ترس
آسمون ابراتو ببر از شهر من ااای

صادق و حسين - سنگين

:: حسين ::
هی هی هی
هی چه فاز سنگینی
همه چی سفید سیاه چیزی رنگی نی
بازم منو یه جسم لشو بی حال
دوباره رنگه پوسته شده کچه دیوار
وای انقد کشیدم که نمیگیره خندم
با چشمام قفلم به این آتیشه رو فندک
یه اتاق تاریک با بوی دود گاری
چه بخت گندی داری تو با جیب خالی
نگو که هستیم رنگ مشابه
من یه عمره رو صورتم خنده قاچاقه
من مردم پسر یه عقدم که سر
تا پای مسیرو همیشه خوردم به سنگ
اگه که مردم و حلال کنید
اما آره تا الان ساختم ولی الان بریدم
از خودم از همه
از میز محکمه از فکره فرداها که روی مغزمه

:: صادق ::
من مردم یا زندم دقیق نمیدونم
یه زمین خورده خاکی از دنیا بدورم
بی خی زندگی شدم که پره پیچو خمه
رسیدم تهش کشیدم بیرون کل زیرو بمش
اونقد بالائم که نمیتونم حرفی بزنم
اونقد میکشم تا بمیرم دل نمیکنم
گوشت نشد به تنم اونکه تا حالا خوردم
باختم هموناییم که تا حالا بردم
ببین قانونشه فرصتاتو پشت سر می زاری
اونوقتی که تو رویاهات داری چشماتو میمالی
ولش کن بابا بزا یه بارم دنیا ببره
قبل اینکه یکی تو رو 3 تا گلوم بزنه
حسرت جفت پاهام واسه صاف وایسادن
ببین چیه با وجدان خودم داستان دارم
این رسمه روزگاره
مثله تنه ماره
میپیچه دورتو دست
توزندگیت ادامه داره

صادق و حسين - آسمون

ورس1 : صادق
مولایی حاجی اینجا چقد خوبه
دیگه دوریم از هر گونه جنبش
جوون نشسته پای منقل و دودش
سهراب سپهری اونور روده
پس آبو گل نکنیم هر چی بدست آوردیم و ول نکنیم
اینجا همه چشم پاکن و شکم سیرن
به جون خودت هر چی که بگی دیدن
داداشی دشمن ماله تو فیلماست
همه بچه خوب  مهربون نمیشه *ـیر راست
روی اینو اون رنگ تیزی خون
وهیشکی نمیبینه و هیشکی نمیمیره
نمیخواد واسه اعصاب نخ به نخ دود کرد
ز دین و ایمونت نمیشی دم به دم دورتر
گرگه میگ میگو خلاصه گور کرد
برگ سبز چشم همرو کور کرد
اینجا مشتی یکی بود و یکی نبود نیست
آسمونه قصه ها آبی کبود نیست
رفیق واقعیه لفظ زیر پیک نیست فقط
همه تو یه سطح همن کسی نیست پیک هم
دادا آب و هوا خوبه همه دور هم حلولن
یه عشق گفتن از اونور 20 تاشم درومد
همه زوجا خوشبختن و قمریا با همن
همه در کون همن تا یه عمری واندن
عمو خدا نزدیکه اینجا آنلاین باته
حلال خورن همه ها ولی حرومشم پاته
از همه مهمتر اینجا گرگ و برره نیست
طلبه ای کجاست نه کرک و پرت ریخت

کروس: حسين
آینه ها دروغ میگن به من
باز دلم میگه تو صاف برو بخند روی زمین
نه دنبال چیزی که توی دنیای من نیست
هی هی هی
بازم آسمون ببار
با من

ورس 2 :صادق
حاجی بیخیال اینجا از اونور چه خبر
هنوز جنس مونث و میپیچن لا کفن؟
عشق چی ؟عشقی بابا ننه ها کجان؟
شنیدم کمراشون خمیده بچه ها سوارن
همه زندگی به کیرن  وصلن جیب ددی
همه تعطیل شدن رسما مخا ردیف
اون ان تو ریشا(؟) چطور هنوز سر پاعن
گوی و میدون بدست بال و پر دارن؟
یه چن وقت پیش مملکت رنگی رنگی بود
سبز بود چی بود نمیدونم عجب جنگی بود
شنیدم کلی کشته و زخمی دادین
که چی؟ بگین ما هم سبزی کاریم
میگن خشگلی جرمه باس زیقی باشی
ما هر دو ور بودیم حاجی هیچی لاش نی
از این ور مونده از اونور رونده
یه چوب دو سر طلا که توش نمونده
جوونی واسه ادامه بی راهه که تا الان زده
دادا اون که بشینه ببینه بیماره یه ذره
بیماره یه ذره
بیماره یه ذره
بیماره یه ذره

کروس: حسين
آینه ها دروغ میگن به من
باز دلم میگه تو صاف برو بخند روی زمین
نه دنبال چیزی که توی دنیای من نیست
هی هی هی
بازم آسمون ببار با من

موژان YZ و سامان PI و حسين – چاليم 2

كروس:
سامان PI :
دافا هاین و (High) رو همدیگه // یکی‌ توی آب یکی‌ رو تخت میده
ثابت شده تو مستی بم // اینا منو میخوان آخه تو هر جیبه
موژان YZ :
منو بگردی صدی در میاد // که البته دلاره همه تجهیزات
کامله دافی همه تفریحاتو // تجربه میکنه با جمع منفیا

: Vers 1 Mojan YZ
حرفای توی آلبوم سند نیست ، با مشت بعد از این // حالا به بد جلو میرم جا خوش تر از این
نمیبینی آخه پات خورد عرق ریخت // اوف کرس (Of Course) ترقی‌ میکنیو
نمی‌کشی آب حوض بعد از این // کار ماهم شده ساپورتو (Support) تشویق // با دشمن افعی ، آلبوم کرست نیست؟
حالا شما می‌خوای باز دشمنم شیٔ؟ //با مشتی از ریگ با گرگ طرف شیٔ؟
منو میبینی‌ که یاغی ام تو رپ //راه میرم رو ابرها جادوم هست تو دست......

كروس:
سامان PI :
دافا هاین و (High) رو همدیگه // یکی‌ توی آب یکی‌ رو تخت میده
ثابت شده تو مستی بم // اینا منو میخوان آخه تو هر جیبه
موژان YZ :
منو بگردی صدی در میاد // که البته دلاره همه تجهیزات
کامله دافی همه تفریحاتو // تجربه میکنه با جمع منفیا

: Vers 1 Mojan YZ
حرفای توی آلبوم سند نیست ، با مشت بعد از این // حالا به بد جلو میرم جا خوش تر از این
نمیبینی آخه پات خورد عرق ریخت // اوف کرس (Of Course) ترقی‌ میکنی و
نمی‌کشی آب حوض بعد از این // کار ماهم شده ساپورت و (Support) تشویق // با دشمن افعی ، آلبوم کرست نیست؟
حالا شما می‌خوای باز دشمنم شیٔ؟ //با مشتی از ریگ با گرگ طرف شیٔ؟
منو میبینی‌ که یاغی ام تو رپ //راه میرم رو ابرها جادوم هست تو دست
مینویسم چرا قانون از اونور // باتوم از رو قسط، جاش رو دستون هست ؟
حالا توام بگو وطن ندارم // همه لقد میزنن که من نرم فرا تر
تو به جاسوسا بگو دیگه چرند نبافن // ماها امکانات نداریم و منم الانم
که دارم رپ میگم سر شب است درارم // قفل کردمو توی اتاق غزل تلاوت
میکنم و درس میدم روزا علف طبابت // تا که آروم بشی‌ نگي رجز برا من
همه هم شهری های من خزن سوا از // آره اونایی که رپ بازن کرست سرو وضع،
توی تاریکی‌ منم مثه شبح شبا عکس // میگیرم و بعد میدم روی ورق شهادت

كروس:
سامان PI :
دافا هاین و (High) رو همدیگه // یکی‌ توی آب یکی‌ رو تخت میده
ثابت شده تو مستی بم // اینا منو میخوان آخه تو هر جیبه
موژان YZ :
منو بگردی صدی در میاد // که البته دلاره همه تجهیزات
کامله دافی همه تفریحاتو // تجربه میکنه با جمع منفیا

: Hosein Vers 2
دم دنیا گرم که تا حالاش حال داده // به منو دورو وری هامم 2تا بال داده
که بریم بالا ببینیمو آسمونو لمس کنیم // عین پرنده ها سر صبحی سر حالیم
همیشه سعی میکنیم خاص باشیم // اگه بدی دیدیم ولی با خوبی مون پاس دادیم
و این بوده داستان // اینجوری واس ما رفته جلو // اما این روی آسفالت
گاهی اوقات نه جواب نمیده // اون که قلاده داشته خلاف نمیگه
از این لات الکی هام آدم کلافه میشه // یارو 6جیب می پوشه تو قیافه میره اااااه // خره به دمبه نمیره
بعد میشینه خالی میره میگه تک بودیم و 10 نفرو زدیم کردیم زیره قمه
کلان رو ما گیره نمه // خیابون رفیق منه // هر رو تو ما یکی کمه
خلاصه که حاجی فیلم هندیه // اما دورو وره ما نه این فنتیه
همه خودشونن کسی بوی جلفی نمیده // هر خری نمیاد پیشمون زرتی بشینه
لب حرفو نمیشه خورد // ما با تو دوستای خوبی اصن نمیشیم چون
نسبت من به تو مثل آرد به الکه // این آرد الک میخواد این رسم فلکه هه هه

كروس:
سامان PI :
دافا هاین و (High) رو همدیگه // یکی‌ توی آب یکی‌ رو تخت میده
ثابت شده تو مستی بم // اینا منو میخوان آخه تو هر جیبه
موژان YZ :
منو بگردی صدی در میاد // که البته دلاره همه تجهیزات
کامله دافی همه تفریحاتو // تجربه میکنه با جمع منفیا

: Vers 3 Saman Pi
اگه صبر کنی‌ همه ترکیبارو // قاطی‌ میکنمو واسه همه من گیلاس
میریزمو واسه اهل شهر سیگارو // خالی‌ میکنمو ببین علفم چیکار
می‌کنه که با ماها دوست باشیو‌ // آغوش وا کنی ما پول پارتی رو
راه میندازیم آمپول بازی رو // تا جون داری تو با دود چالی و
یه روز اسممو با جوشکاری رو // سردره شهرمون چارگوش آویزون
میکننو میگن آس بود حاجیتون // هر کی‌ که شنید میگه آخ جون شارژ میشد
دیگه خسته از فوضولای پیرم که // پشت سرم هی‌ میگن دروغهای بی ربط
زندگی‌ مثه اروپای ریلکسه (Relax) // واسه همین بهتر از غروبای دیگست
برپا برجا کورو (Coru) داره میرقصه // لذت میبره از بوم بوم ای این رپ
یا که نعشه از شروع داره میرقصه // بد شکیه اگه دروغ باشه این تخت

حسين و صادق و T-dey - تنهايي

ورس 1 [ صادق ]:
دوباره بارید ، از آسمون شهر برف // زوده ولی پاييز نيومده در رفت
ميان پايين از بالا دونه های برف // الهی شكر همه چی روبراهه مرد
همون که روزی بود ، اونقدی که روزی بود // راضی بود ، بسش بود ، دنیا توی دستش بود
زیر پاش لغزش شد ، دنیاش بی ارزش شد // طرد شد ، سرد شد ، توی مشکل غرق شد
شدش يه مـَرده مـُرده بين زنده ها // همیشه كه تك و تنها دور از اجتماع
دير اومد و زود رفت ، غرورش رو خورد كرد // امروز و فرداهاش از ديروزش پوچ تر
تكوندم شونه هامو  اشك روی گونه هامو // واسادم رو جفت پاهام و زير پرچم خدام و
كندم کلا از همه ، اين آدمای مسخره // حتی شهرم پر تنش هر روزش يه جور مسئله 

کورس [ T.Dey ]:
همينه سازه زندگی و غم
با مسير تارش ميمونه با من
با پای پياده [ ×2 ]

ورس 2 [ حسین ]:
يه نگا بنداز توی شب // چراغا روشنن توی شهر
همه چی قشنگه // اما از اين بالا مثل بارون زير چتر
حسه شاعرانه ندارم اصلا // يك از خودم ، دو از اين آدما خستم
که قفل میشن رو شعرای Freaky  فروغ // و تلخی حقیقت و شیرینی دروغ
همه گــُمن و يه جوری نقشن // يا بکنن ، يا تو فاز پايين و پرچم
يه سری تو همين رنگا میميرن // و يه سری تو نخ جيب و نتيجه چند چند
حرفام نقده ، نسيه نی // تو گوش خريدارو بيار ، من مسير رو قیر
تنها باش چون واست مفيده // مثل من ، يكی كه سايه اش سفيده


کورس [ T.Dey ]:
همينه سازه زندگی و غم
با مسير تارش ميمونه با من
با پای پياده [ 2x ]

حسين و صادق و T-dey – رد پا

کورس [ T.Dey ]:
برو جلو هنوز راه بازه مرد // با همه غمایی که داری باز تو بخند
دردا روی تنم خالکوبین // نمیخوام زندگیت بشه داستان من [ ×2 ]

ورس 1 [ حسین ]:
دوباره منم و من جلومم در وروردیه // حسم مثل تنهایی ، بعد شلوغیه
هم خوبه هم بد ، صبور و تک پر // با آدمای دورت اول شوری بعد تلخ
نه قصه بلدی نه اهل قصه ای // نه جنس تقلی نه قسطی زنده ای
پاهات راه میره اما دلت کلیده // اخلاق همیشه روش یکی تلپی ريـده
تو دفنی پشت خاک خاطراتت // دل تنگ پولی بعد خانواده
حرفاتو قورت میدی ، تا شنونده شی // پر حرفی ولی خب میگی بزنم که چی
تا صدای برندت باشه جای بلندتر // فس تلپی توی خونه پا منقل
و لم دادی ، رو همه کبودیات // و زیر لب میگی ، این طعم جوونیاست 

کورس [ T.Dey ]:
برو جلو هنوز راه بازه مرد // با همه غمایی که داری باز تو بخند
دردا روی تنم خالکوبین // نمیخوام زندگیت بشه داستان من [ ×2 ]

بریج [ T.Dey ]:
منو یه جعبه سیگار // وقتی درو دیوار
همه ي شب تا صبح رفیق من بود
من بازم وایسادم // دنیامو پاس دادم
با همه سختیاش...
من بازم وایسادم

ورس 2 [ صادق ]:
ببین زندگی چیه از نظر تو؟ // یه نامه عاشقانه لابه لای سبد گل؟
ها؟ یه گیتار ، یه سیگار ، ترانه خون بیدار // شکست عشقی یا لحظه های خوب دیدار
داداشی واسه ي من عادین اینا // من یه جوونم از نوع مادی بیکار
یه نشه خل ، لش و خل ، بازیگر نقش دو // خودم شدم رد مخ و زندگیم روش رد گه
نفهمیدم چی شد که عمر و وقتو آب برد // نفهمیدم چی شد که مغز پوکم تاب خورد
اخوی ، عقبیم ، نگاه کن به بقلیت // اونم رسید به آرزوش و تو رو خواب برد
آخ که دارم تا ته میسوزم // سرنوشت نخ بود منم یه سوزن
خیس خیس زیر بارون ، لیز لیز زیر پامون // دنیا داره یادش میره ما رو آروم آروم

کورس [ T.Dey ]:
برو جلو هنوز راه بازه مرد // با همه غمایی که داری باز تو بخند
دردا روی تنم خالکوبین // نمیخوام زندگیت بشه داستان من [ ×2 ]

ورس 3 [ صادق ]:
مشتی باش عین ما ، هرکی باش بی ادعا // قهرمان قصه ها ، سینه سوخته نصفه ما
زشت بین خوشگلا ، جغد باش و خوش صدا // سیری فکر گشنه ها ، اون بالایی پشت ماست
زنده باش نه زندگی کن ، گنده باش و بچگی کن // قصه باش نه قصه گو ، عشقی باش تو فنت قو
خودت باش واقعی ، رد شو بشکون شاخ دیو // هرچی هستی خر نباش ، قانع به کم نباش

حسين و صادق - شبا

:: صادق و حسين ::
شبا بیدار تا خود 5 شب کنارم هرکی نشست و من کله شق
گازو گرفتو لایی کشید با شعله پرموسی زیر لوله باريك چيل
شبا بیدار تا خود 5 شب کنارم هرکی نشست و من کله شق
گازو گرفتو لایی کشید چشامون قرمزه بس که بیداری کشید

:: حسين ::
داداشی نه من تو فاز تو نیستم 
مسیر زندگیم ردیف و پیچو پر ریسکم
دوس ندارم هی را به را اسیر پلیس شم
روزامم پره دورو ورم جیره خور نیست کم
خراب و مست رو زمین های خدا 
این زندگی انگار ما رو خریداره دو راه
چسب زخم به صدی های دلار
من زندگیم اینه تو چی ؟سر کاری الاغ
هه هه
زندگی بوده نمه به کام 
گوش پره دور و ورم عینهو زن بکام
یه کوه مشکلم اگه بوده كنه به پام 
 یه جوری حل شده قبل اینکه منو بگـ*ن
هوای همو داریم نداریم غم مالی
دوباره من و گاری چه فازه سر حالی
سطح شهر دوباره منگو دیدی
اما تو پیاده ما سوار اینفینیتی

:: صادق و حسين ::
شبا بیدار تا خود 5 شب کنارم هرکی نشست و من کله شق
گازو گرفتو لایی کشید با شعله پرموسی زیر لوله باريك چيل
شبا بیدار تا خود 5 شب کنارم هرکی نشست و من کله شق
گازو گرفتو لایی کشید چشامون قرمزه بس که بیداری کشید

:: صادق ::
چای داغ با یه ماربوروی کون قرمز
چشما روته اما دنیای تو فول دپرس
بیخی حاجی بزار بگن ابلهه
تو دیدی بگو باشه بعد بزن قهقهه
نخورده سر همه به سنگ که خو
نبون همه تو تاریکی شب که تو
بودی و شنیدی صدا زوزه هارو
غژغژ استخون ناله های مارو
نیت فالتم زیدت نبوده
هر روز سر مشتات از حرصت کبوده
کوبیدیش دیوارو دور چش سیاهو
تنهات گذاشتن نور چشمیا
د*لت تو پوله لولت تو پودره 
هرکی هر راه اومد شاشید تو مودت
خیل خوب اینم ردیفه تو تک و تنهایی یه دنیاس حریفت

:: صادق و حسين ::
شبا بیدار تا خود 5 شب کنارم هرکی نشست و من کله شق
گازو گرفتو لایی کشید با شعله پرموسی زیر لوله باريك چيل
شبا بیدار تا خود 5 شب کنارم هرکی نشست و من کله شق
گازو گرفتو لایی کشید چشامون قرمزه بس که بیداری کشید

حسين و صادق – جفت كفش

اينترو : حسين
آقایون... آقایون؟... شـــــــــــششش ساکت....

ورس1 : صادق
عقرب عمره که تاتی تاتی رفت مغز همه رو راهی قاطی پاتی زد
یه جفت کفش پامه که بوی خاک میده دوتا کف صاف داره مارو به دوش کشیده
روی سطح خیابونا کرده مارو بالا پایین میمیری میمونی رو دست اگه با ما باشی حاجی
دستای پینه بستم آلوده به خونه تیزی ناموس رقصش مارو آبروئه
اینقدر از پشت زدن... که جای خالی کمه؟ تو طرز فکرم دست به دستمالی بده
این سری که میبینی رو به بالا بوده همش سینه سپر رو به جلو و دنیا پایین تنه ـس
پس خوش به حالم پشت کارم همیشه تو چشمه چون پشتیبانم خدا بوده نشد که جا بشه
مال دشمنا پشت درا بسته موندن آخه وا ندادم دادا خب وصله اونم داره
سرتا پا خاک گلو فاز دود و دمه آره خوردم زمین ولی پاشدم یدفعه
هرچی مشکلم از رفاقت بده همه بزه شدن و بچه یا مرامه خره
دل خاک و خون کشیده ای داریم تو سینه درد و دل سیخی چند همش شدش یه کینه
هنوزم که میبینی سرپائم من مرد شدم واسه خودم... -ارواح عمه ات
ما زیرخاکی ايم اما از اون سیبیل پهناش اونا که میخوری بهشون باس بذاری یخ جاش
خلاصه ي کلوم رک و پوست کنده داش
ما زاده ی خیابونیم نه جو خوانواده این زخمایی که میبینی سختی های راهه
ماها اشک ندیدیم تا حالا چشمه خشکه پس خودتو مثل من نبین بچه خوشگل

كروس : حسين
با دید بد نگام پس نکن من هر بار خواستم بساز شم نشد
گل پسر با ناز رپ نکن من یه گوله آتیشم تو با گاز ور نرو

ورس2 : حسين
روزا یکی یکی گذشت  مرد بار اومدیم و یاد گرفتیم که به زخمها رو ندیم
پس دلو زدیم به آب و شدیم یه بی نقاب که تنی به باخت نمیده حتی شده یه بار
ما قیمتی نبودیم و نیستیم داداش یه معرفت داریم که نیست تف بالاش
ذهن من با ریز محتواش این دنیارو ارزشی نیست تخم براش
حاجی سرگرمی کم نی از مردی امنیتی ساختیم که دورو بریامون
حال میکنن و ما با حوری پریامون تپله تو جیبامون رفیقیم با خیابون
غضبیم روی ناموس با همین دو چشامون
اینقدر باز بود که دیدیم لقمه چربه
پشتش حرفه حرفای مفت که جوه اینقدر ببند که کج بشه *ـخم چپت
رک بگم که آره حاجی دو گوشارو چیدیم تا درسارو نشنویم ما اونا رو دیدیم
با جیگری مرد پی گرگا رسیدیم از اونم رد شدیم بگو تو کجایی شیوید؟
همه خیابونی شدن هه... باریکلا پس... باری کم لات دست... خالی چند بار؟
زدی که خورده باشی چوب قالی جبار یکم خودت باشی خوبه حمال
سنگین....

كروس : حسين
با دید بد نگام پس نکن من من هر بار خواستم بساز شم نشد
گل پسر با ناز رپ نکن من یه گوله آتیشم تو با گاز ور نرو

حسين و پورنام - آينه

(تویه آینه نگاه می کنم)×2 / (تویه آینه یکی هست شبیه خودم) ×2

شبیه خودم / شبیه شبایی که غصه می خورم / شبیه شبایی که گریه می کنم /یواشکی ×3

گریه میکنم/ غصه میخورم / با خودم حرف می زنم

 که ای مرد سر بلند دیروووززززز/ ببین چی مونده از جوونیت امروز

کی ای مردا سر بلند فردااااا / که دل داری به قدر دریا

(چی شد آخرش / چی اومد سرت / چی کار کردی تو / با بالو پرت ) ×2

حسین:

نگام به آینه اسو یه تصویری از پشت شیشه / میگه که این تویی دروغ نگو / نه مگه میشه

من اونم که بزرگه / مشکلات و از رو برده / همیشه دل پاکه / گوشه ای همش ساکت

نشسته فکر فردا / هست آرومو (از توو فریاد) ×2

 مرد تویه آینه یه تلخی تو نگاشه / یه عشق باز بخندی باید له بشی بگندی

 مرد تویه آینه نداره هیچ امیدی/ حتی روز خوش ندیده / رویاهاشو سر بریده

پورنام:

نه نگو که نیس امیدی / نه نگو که به تهش رسیدی/ نه نگو که دل بریدی / نه نگووووووووو

نه نگو چه سخته فردا / نه نگو از زخم و دردا / نه نگو همیشه اشکی / نه نگوووووووووو

حسین :

نگام به آینه اسو یه تصویری از پشت شیشه / میگه که این تویی دروغ نگو / نه مگه میشه

پيشرو و تتلو و تيغه و ابليس – از ديروز تا امروز

آها ، پیشرو ، امیر تتلو ، تیغه ، ابلیسه ، ابلیس

گوش کن
:پیشرو:
من توی تاریکی نداشتم یه چراغ روشن
هنوزم تو دریای زندگیم دنبال موجم
تو بزرگ ترین قبرستون تاریخ زنده بودنو
واسه ارواح سرکش از زندگی سرودن
کابوس سیاه واسه مرگ من سخت کوش شده
مخ رضا دیگه از رویاهاش مخدوش شده
پایین جادة بی رنگی بالا خورشید زرد
سرتو بالا بگیر تا بمیری مثه یه مرد
همیشه تو آینه به تصویر خودم می بازم
چون آینده رو ندیدم تا به خودم بنازم
ساعت دیواری همیشه هدیه میده به من
ثانیه ها رو تا حقیقت به رویاهام بدم
پادشاه با اون همه پول باز تو حسرت گداست
واسه من روح یه برده بزرگتر از خداست
من باید بمیرم اما هیچ وقت نمی رم از یاد
خیلی وقته دلم تنگ شده واسه رویای خواب
برده باید بمیره تا بقیه بشن آزاد

:تتلو:
اینا می مونه همیشه یادم
که فقط می خواستم زندگی کنم من مثل آدم
نداشتم حتی تختی من واسه خوابم
من داشتم بدبختی فقط اینه یادم
که بی پدر با چشم تر بمونم چشم به در
که یه شب یه فرشته بیاد تو خوابم
اینا می مونه همیشه یادم
که فقط می خواستم زندگیه من مثل آدم

:تیغه:
روزی که پامو گذاشتم بیرون از خانی آباد
کسی فکرشو نمی کرد این پسر هیفده ساله
یه روزی میشه بزرگ مثه یه فوق ستاره
حالا تو محل با عقل کسی در نمیاد جور
من همونم که جیبمو خالی می کردی به زور
می تونی صدام بکنی نظر کردة خدا
پسر فقیر دیروز قهرمان فردا
راز سر بستة دل ما رو ببین چطور
می زنن جار با....................
گوشاتو وا کن خدا شده تالا باشی برده
بعضی وقتا یادم میره نور خورشید زرده
وقتشه بیای پایین چون از این بعد من خدام
فقط یه خودکار آبی تنها چیزی که می خوام
من می خوام بشم قربانی غرور رپ فارس
خودکار آبی یه بار دیگه بشو رو ورق راست
وقتشه خودمو جدا کنم از تن لشم
من بی شرفم اگه فوق ستاره نشم

:تتلو:
تو حالت عادیم فک نکن نعشه ام
من بی شرفم اگه فوق ستاره نشم
چون شدم خسته بس که بودم تو خفت
وقتی بی پولی دافاتم میشن گربه صفت
یه روز بزرگ میشم اینو ثابت می کنم به ملت

:ابلیس:
حالا رسیدم به جایی که واسه همتون خوابه
عکس من روی دیوار اتاقت توی قابه
شاید این نفوذ ما به دل مردمی گواهه
آره این صحت خوابه واسه همینم
که تا به طرز دقیقی شروع کردم رپ کردن
حتی بزرگانتونم گردن خم کردن
می خوام برسم با رپم
به جایی که خدا منم
واسه رسیدن بش قسم
می خورم من بالاترم
میرم می دونم می تونم برسم اون بالاها
شاید صدای سگیم نشست تو دل جوونا
هنوز یادمه خاطرات کاغذ و قلم
شاید خیلیا دوست داشتن که من خواننده نشم
دیگه نیازی ندارم من به خوندن اجبار
چون که هر چی می خواستم خدا یهو بهم داد
بسه دیگه برو دور شو ازم خودکار آبی
دیگه کاریت ندارم می تونی راحت بخوابی

:تتلو:
از دیروز تا امروز فقط همین مونده
بعد از این همه سختی فقط همین مونده
که این ....تکو امیر تتلو خونده
اما هستم تو سبکم من یه کس جدا
شدم بت واستون یکی بالاتر از خدا
اینو بدون که با سختی من محبوب شدم
چرا چرا چرا جوابتو ندم میگی مغرور شدم
چرا چرا چرا چرا چرا ؟

پيشرو و حسين و اوج و صادق – كلمه ي عبور

:: پيشرو ::

کمک میخوای ؟؟ 

اگه اون چیزی که تو قلب و روحته درست حس کنی و به زبون بیاری حله 

بزن بریم

:: پيشرو ::

کلمه ی عبورو داشته باشی حله

جلو پیشرو که بزرگترین مافیای قرنه

دورش پره حامیای رپه

حیف رضا نداشته زبون عامیانه هرگز

شباشو گذرونده با خیال و قلبش

شاید می خواسته بکنه آبیا رو زردش

وقتی دنیا تو مافیا و جنگه

از لیست من و تو کنن عالیا رو حذفش

پولدار بشی کنی مادیاتو هضمش

و شایدم حمله بکنن جانیا به تختت

پشت کنسرتت ماشینا به صفه

دنبال پرا برو خالیه به چپت

دنیا پر خوب و بده پر مو و کنه

اما کار ما خلافه زندگی تو روز و شبه

تمام زندگیا تو دود و دمه 

میشه خدا بود و واسه بارون آسمونو زدش

کسی نمی پرسه چیه راز بوی گندت 

اگه گند نباشیَم غم می ریزن توی قلبت

می پاشن به اسمت و می ریـ*ـن به مغزت 

منم بیخیالم و می زنم تو خلسه..پرســـه

:: پيشرو ::

بیــا که مال مائه خورشید من هنوز امیــــد دارم

من هنوز امیدوارم

هممون قرصیم هممون صبحیم هممون مشتیـم با هـــم

:: صادق ::

ســـيـ*ـتــیر نرو تو مخ من و

کیف جیب تمام روز من

می گذره با این دو تا نه چتم و نه معتاد

دنیایی که داریم مال یه خدائه نه دوتا

نه این که من بدم و تو خوبه خوب نه حاجی 

دنیای تو قشنگه اما توی نقاشی

دنیای من کثیفه آدمای توشم

به فکر جیب و رسیدن غنیمت توشن

بالای سرمونم هر تیکه یه رنگه

مال تو که صاف همون آبی رنگ قشنگه

کسی نی که حاجی واسه برد نجنگه

از خودت بگیر تا اون نشه خور زرنگه

فرق ما تو باخته هاست 

تو دادی رفت من دادم بالای ساخته هام

جای اینکه رویا هامو پازل بچینم

ترجیح میدم حقیقتو واضح ببینم

:: پيشرو ::

بیــــــــــــــــــا که مال مائه خورشید من هنوز امیــــد دارم

من هنوز امیدوارم

هممون قرصیم هممون صبحیم هممون مشتیـم با هـــم

:: اوج ::

تشنه ی نوازش و لالائی مامان 

روز به روزم داره سنم بالا میره داداش

اصن حنجرمو واسه ي کی باید من جر بدم و 

عاشق کی باشم اصن به کی باید دل بدم

اگه باشی توی خیابونا لاش خور 

یهو دیدی پول و جیبتو همه رو باد برد

هه هه

اونقدی خنده داره که یهو سر پول مواد می فروشی حتی پاتو

همیشه دوست داشتی تو یجورایی سر باشی

حتی به خودت و دور و وریاتم شک داری

راه میده قلم پا میده قلم تا کلمات پاپیچت بشن بگی گا*ـيده طرف

ببین حاجی ادا در نیار

شبیه اونایی نباش که هستن برادر نما

همش داري ميگيري می گیری فاز لاتی اما تو هیچی نیستی و یه پا خا*ـه مالی

تو به سگای دورتم هنوز داری باج میدی

ما هم با بنزین بالا سر باراباس تو تاریکی

تا بزنیمش آتیش خیابون رنگ خون بشه و توهم بشی قاطیش

نشین و پاشو لاشی

:: پيشرو ::

بیــا که مال مائه خورشید من هنوز امیــــد دارم

من هنوز امیدوارم

هممون قرصیم هممون صبحیم هممون مشتیـم با هـــم

:: حسين ::

من تنهام مثه ماهی توی تنگ

فکرم دریاست نه که آبه توی حوض

یه مغز نیمه پر یه افسری که خورد

تازه فهمیده جنگ پس سری به پل

بالا نرفته می بینی که پايین اومد

تمام عمرتو دادی و واستادی تو صف 

تا دری بازشه که بري نه باش باشه دلي

هنوز مهاجری چقدر کـ* و شری اَه

امثال من حساب ترقيات نه شبیه توئه نه کوچیکه مث بغلیات

من می خوام آزاد بگم با داد راز بگم 

و اسممو با سه ی صاد ضاد بگم

جواب قانونارم دل من میده

من دوست دارم ریسکو با دیده سنجیده

کشته ها رو تو قبر سوخت كارات جا حرف و

سختیه پیچو با یه انتهای لاغر

من دوست دارم اینارو چون حقیقته

قانون دل من شبیه قانون طبیعته

که میگه دوست داری بکن هنوز داری کپن 

تو زنده برای یه زندگی کپل

هه هه

پيشرو و ابليس و تتلو و علي كينگ – واقعيت

پیشرو :

 این بار واقعیتی را بدان میخوانم ... که خیلی ها ازش فراری شدن ... آره مرد ... خیلی ها

من توی فردا مردم وابستگی ترسناک

همه روزها داره منو میکنه سرد و غمناک

احساس نفسم سخته تو این غروب سرد

 من منجمد شدم و روزا منو عوض کرد

تو خیابونای خالی پر از آدم مجازی

 مگه میشه تو این تنهایی تو خودتو نبازی ؟

وقتی از کنارت رد میشن سایه میدن نشون

 انگار که پاهات از دست رفتن میری کشون کشون

به سمت چیزی که آرزوته فقط ببینیش

که گل زندگیت هم توی تاریکی می چینیش

تو اوج شب آرزوم روشنایی ما شدیم غرق

 انگار که شهر بی نور شده و نمیاد هیچوقت برق

کسی که طرد میشد از وقتی چشاش میشد باز

 تا وقتی که توی RankinG سر جاش میشد دراز

آرزو مرگ داشت همیشه تو سینه ی خستش

 که تنها تکیه گاش همیشه بود در بستش

فرد من و ماییم چون خودمون میخوایم و بس

 به علت بزرگی اطاق فقط داریم نفس

پس بذار نا امید بشیم که نفس میشه تموم

بهار مجازیمون هم به زودی میشه خزون

ابلیس :

لفظی رو گره زدن که حکومت نشه عوض

واس همین باید ببینیم هزاران علف هرز

جغد سیاه تو دل شب شیپور پیروزی زد

 برد ما یعنی حفظ اصالت دیروزی مرد

از زهر قلمم به تلخی شب غلبه کرد

 لبخند امید دهندتون هم هست مدد زهر

نذارین شرط که خیلی آسونه پدید درد

نمیشه سرد ، دیگه کسی با حرف نمیشه طرد

بازی ترس ، تجربه ها بهت نمیده درس

آدم مست هیچوقت واسه ی تو نمیشه کس

همیشه هست قانون ، مگه عقیده شه عوض

تو شیشه شد این خون بدون موی لای درز

پیشرو :

تو سفیدی یا سیاه ؟ چهره ات یه انسان نماست

 بیا با زهر ابدیت منو بکن خلاص

به دهانه ی خشم شب بگو از پیشم بره

 بگو چرا ستاره دیده نیست ، شبم پر از مهه

بگو که خاطره ی نفس کشیدنم یادم نیست

 بذار از اشک همه سرزمینمون بشه خیس

شب مهمونی یه مرد سیاهپوش تا اینجا رسید

 قانون هنوز ثابت شده ست که از این مهمونی نرید

هزاران کیلومتر تو آسمون باید پرواز کرد

 خیلی چیزا به چشم تازه ست اون وقت باید آغاز کرد

شروعی که یه بغض میسازه چرا خوشی تو غربت

میفهمی که یه فراری ای تو تو بازار خفت

اونجا میشی یه پادشاه ، اما خیلی تنها

اما انقدر نمیفهمی که باز گم شدی تو فردا

تو زیر زمین مجازات خیلی ها رفتن عزیز

اثری ازشون نیست ، مثل اونا نباش مریض

دیوار تا سقف آسمون اومد فرار از این قصه

محاله ، چون هیچ بزدلی به عرش نمیرسه

چشم من خسته س میرم بخوابم اما توی قبر

ولی نه بیدار میمونم واس مرگت میکنم صبر

علی کینگ :

من شب شیشه ایمو میشکونم با چنگال خشم

سهم زندگیمو ذره ذره میگیرم ازش

نمیذارم تو تاریکی توهم بشه حاکم

حتی اگه تو جنگ کشته شم و بشم مجرم

دستای خونیمو دیدی به آرزوت رسیدی؟

وجدانمو گرفتی و بهم مادیات میدی ؟

اینجور جاهاست که میگن مرگ بهتر از زندگیست

آغاز حکومت جدید برگشت بردگیست

پرواز مجازیست ، وقتی تو اون سکوت من

خود به خود چشام بسته میشه می لرزه بدنم

اون روز روز وداست ، روز مرگ و عجلم

بدون که هیچکس انسان نیست و منم یه بدلم

پیشرو :

من مجرم نیستم افتادم تو یه جای پرت

 تو این جنگل واسه آزادیت واست میذارن شرط

هر ثانیه ی ساعت جسم خواستار حادثه است

 تن من نمیخواد بمونه مقصر جاذبه است

ستاره ها نزدیک نمیشن که بسوزونن این ترس

سردیت شدن بهتره بشینن آروم سر درد

ابلیس :

غول آهنی پیروز شد خیلی ما باخت دادیم

مجبوریم قبول کنیم و ظاهرا کمی شادیم

آتیش بی ناموس جمع پیروز شد با یه ترفند

که خیلی هارو ثابت نگه داشت با خواب لبخند

زحمت دستات گرفته شد بدون حرف زدن

تو این جنگل باید لال باشی بدون حرف زدن

پیشرو :

زندگی یه بازی نیست بلکه هوسه تو خلوت

مسیر معیّن بن بستیه به نام شهوت

تجربه یه جسم مرده ست به دستت خاک میشه

اما سایه یه حادثه ست کنار تو راه میره

مهر دوست قدیمیت هم میگیرنش روی آسفالت

زیر سقف زندگیت هم با ترس وارد میشه چشات

پشت سکه ی بی ارزش به ققنوس بها میدن

اینا باید تو خواب افسانه ای به فنا برن ...

امیر تتلو :

اینا شیطونن تو لباس فرشتن

دل آدمهارو با آب نفرت شستن

روی قلب ما با تیر داغ نوشتن : که حتی آزادی بیانت هم بدش من

هيچكس و ابليس و انزو – تو مستي

هیچکس:
میخواستم بشینمو مست کنم ولی تو اومدی و انداختی دست دورم
تلو تلو میخوری معلومه مستی بعد مهمونی بگیر حموم مشتی
اونقدر داغی باعث شدی صاب مهمونی یخ بذاره جایی که سابق بودی
من خوشم میاد از ماشینا و دافای شاسی بلند اگه هیچ کس و مست تو میخواستی پرم
مگه خواستی تورم میرقصونم به پا حرکات خاصی دورم
تو از همون دافایی که پشت ویترینن پسرای بیمایرو خوب پیچ میدن
در گوشم چیزایی میگی که میشینه خوب تو دل تقصیر تو نیست عرقش خوب بوده
تو وو مستی نمیبینی فکر میکنی گلزارم چند تا بچه خوشگل منو هل دادن
وقتی با هم میرقصیدیم کار بد کردم منم مست بودم زدمشون آره بد کرم


ابلیس:
بیا دافی بیا بشین امشب پیش من لبات قلوس بیا بذار لب رو من
بخواب روی تن تو رو جوون من اگه خوابت میاد بریم تو اتاق من
اگه ساکتم ، چون خرابتم واسه مالوندنت من پایه ی ثابتم
اما بدون توی جمعمون کسی نمیره خونه پس امشب بمون
حتی وقت رقص نداری تو رقص میچرخونی کمرو مث 60 رو دست
پس دست تو دست بیا بام برقص بین دافول اینجا شدی لامپ شصت
همه دافا حسودیشون میشه بهت چون تو رده اولی اونا همه دست دون
امشب میخوایم با این شراب دافی مست کنیم قلیون بچوقیم یه وقت نگی خز تویی


هیچ کس و ابلیس :
ابلیس بیا بشین سیک بریز اینا همه بالان با یه پیک تیز
برو قیف بیار بذاریم دهن دافیا تا شیشرو خالی میکنمو تو هم لاف بیا
بازم شاد بیا با تو هم صاب مهمونی یه، یکشبو نبینم تو خواب بمونی
میخوایم مست کنیم بزنیم از دزد بالا بندازی دست دورم و باهات بدم قوس حالا
همه دست بالا چون ابلیس و هیچ کس روی دستشون هیچ وقت نبود و نیس کس
اون ور انزو با 2تا داف 1 به 2 بریم اتاق نشون بدم 021 به تو
امشب باهمیم اما فردا نه چون که تو اجتماع فرق داریم از سر تا ته