هيچكس و رويا عرب و داريوش – موي پريشون
:: هيچكس ::
از وقتی چشو باز ، کرد جلو پاش
سنگ ، بوده همیشه مه و راه ، تنگ ، میشده زیر پا له و آه..
انگ ، میزدن و شاد نبود میزد گوشه ي اتاق
چنگ ، به صورتش ببوسنش رنگ نمیده سیلیِ داده به لُپاش
رنگ ، یه روز اگه ، کسی بهش چیزی نگه تعجب میکنه
عادت داره بکوبنش ، سوار بشن و بروننش
آقاش میگفت که پول کمه ، فکر کردی یه لول بسه
سطلِ زباله رو دیدی چه بوش بده ، توش چپوندنت
گفت این خونمه باور نکن ، ترک کن غربت واسه اون یه عالمه
این شهرو کلا دوست نداره ، آرزوشه غریبه رو پوست نذاره دست ، وجود نداره نه
یه راه دیگه راه جلو روش فراره قصد
داره یه شازده ببینه که هست سوار اسب و ، نور فواره کرد
توی دل ، باد تو موی ول ، دستا باز وایستاده روی پله ای که
میخوره بالا گل روی تل ، چرا فقر وقتی جامونه پهلوی گِل
:: رويا عرب ::
world sending god need was not mind
families want of ways memories always the fall
let them go who are pages of my life
world the send just the toasted of fake landed near
X2
:: داريوش ::
خیابون یه پدر بد جنسه ، تو هم دختر خیابونی
ولی بازم نمیرسه رحمش بهت // واست مرده و نفرته ارثش
غول پیکر زشت، قد بلند تموم نمیشه هر چی میکنیم مترش
رو مخی واسه تو نگاه فقل یه بیماری جنسیه از پشت بنزش ، تاریکیو حفظه
اسفندو از همه ي ماها بهتر تو بلدی // طرفی برو که کرده عوضی
خلاصه به هر سازی که میزنن نرقصی // اما تو عاشق رقصی ، اینو کسی نفهمید
داره رازا تو این اتوبان میدونه عبور نمیکنه // موهاتو باد ماشینا شونه میکنه
این شونه ها روته میخوره // تیر تهمت به دشمنت سنته
هواتو فقط (؟) داره. هر نگاهی ازت طلب داره
اما تو داری زره اي از حق همش ، از رو تنت تحمل اين همه مشکل ثمر داره
اين پيشت از من باشه ، خدا یه چی میده یه چی میگیره
فکر نکن مث آدمای دورت تبهکاره
تكست پايا و افشين نوا - من چتم 