پيشرو و اوج و فلاكت و آوا - كما

ورس 1 [ پیشـرو ]:

من هر روز پر دردم ، هیچ مُسکنی آرام بخش نیست // با تو همدردم ، با هر دوی ما قهره تقدیر

هنوز تیکای تو سرم فرصت فکرو ازم میگیره // سعی میکنم آروم باشم اما همش توم زخمی میشه

من با صلیب گریه کردم ، فکر میکردم که ضد ضربه ـم // هر روز به اونایی فکر میکنم که خیلی دوست دارن مثل من شن

من به زندگی امید داشتم ، لذا وایستادم و امید جا زد // 24 ساعته تو فکر اینم که چطور میتونم جز این باشم؟

تا میام یه حرکت کنم ، دشمنام قد ارتش میشن // از اون دوستام زیاد دارم که عاشق دردت میشن

این دنیا اهریمنیه حتی خدا توش هست یه غریبه // اون درگیره مرگ مغزیه که مونده براش یه قلب زنگیده

خدا باید از "کما" دربیاد از دست من فقط دعا برمیاد // شاید بلند شه حرکت کنه و ، یه روزی سراغم بیاد

كروس :: آوا

همه مثل هم پره دردیم

همۀ روزامون مثل روزای قبلی

با چشمای ابری

دستامون رو به آسمون شهر غمگین

من با خدا قهر نیستم اون جوابمو نمیده

همه روزام اشک ریختم که شاید اونو ببینه

ورس 2 [ اوج ]:

شکست ما واسه خیلیا قشنگه

من زندم توی شهر مرده ولی سکوت کردم // من جایی ندارم بین این آدما فقط از بینشون عبور کردم

با غرور رفتم اونور اصلاً // حال من خوب نیست تو جمع توهم

میرم نمیدونم خوبم یا بد // دارم میشم دور از خودم و دور از ساعت

حرف منو خیلیا نمیفهمن ، خیلیا دیگه با من نمیخندن // دیگه بیخیال دنیا شدم واسه خیلی چیزا دیگه نمیجنگم

آدما همه سردتر از سردن / پس تر از قبلاً / خستم از هرکـس

خسته از اونايي که چشما رو بستن // خسته از فکرای چرت توی مغزم

شکست ما واسه خیلیا قشنگه // خیلی گرگا شدن بین ما برنده

اینجا واسه من آخر خطه // دیگه دنیا واسه من راحته ترکش

شدم یه وحشی الکلی // یکی که حرفهاش نشدش مردمی

یکی که هیچکس دوستش نداشت // افسرده داغون روحش خراب

كروس :: آوا

همه مثل هم پره دردیم

همۀ روزامون مثل روزای قبلی

با چشمای ابری

دستامون رو به آسمون شهر غمگین

من با خدا قهر نیستم اون جوابمو نمیده

همه روزام اشک ریختم که شاید اونو ببینه

ورس 3 [ فلاکت ]:

من با خدا قهر نیستم ، بد نیستم // فردام از دیرزوم غمگین تر

اما دیگه مشکلا سخت نیستن // با این که زخمی و درگیرم

دیگه در نمیرم دیگه برنمیگردم به دنیای قبلی / و مرداب سمّی / و قرصای سنگین

((پيشرو:برگرد به رکوردای قبلیت « شاهین »)) // همه روزای تاریک منو برد به سمت خوبای تاریخ

وقتشه ، تو که جون داری پا شی // وایسی تو اونجای خالی تو بازی

قسم میخورم خودم باشم // از این به بعد من پر از کارم

از این به بعد من پر از واژه ـم // با این که راهم پر از مانعست

خدا باید از "کما" دربیاد // از دست من فقط دعا برمیاد

شاید بلند شه حرکت کنه و ، یه روزی سراغم بیاد

كروس :: آوا

همه مثل هم پره دردیم

همۀ روزامون مثل روزای قبلی

با چشمای ابری

دستامون رو به آسمون شهر غمگین

من با خدا قهر نیستم اون جوابمو نمیده

همه روزام اشک ریختم که شاید اونو ببینه

صادق و حسين - كما

ورس 1 :: صادق
دوباره شب رسیدش منم و خودم و خدات / یه کام از ته نشینش بدنه شله رو دوپام
بزار این لش بمیره وسط هرچی گناه / بزار این تن بگیره بوی کاغذای دلار
من و خدات دوتا دیوونه ایم / یه خونه داریم اون بالا و بیرون کره ایم
تو زندگی با زاویه اش تو روح من با قافیه اش / تو شهر پوچ و حاشیه اش تو عقربه ـش تو ثانیه اش
لباسو میکنم شیشه هارو میشکنم / زمینو میفروشم آسمونو میخرم
یه خنده کج به راست با دو تا چشم ریز / رو گردن خدات میشم یه سینه ریز
به جای کل تو فریبو میخورم / صعودو میبینم مسیرو میدوئم
با این حال هستم حاجی اونقدی که گفتم / این خیلی حرفه مشتی کس بشی تو غربت

كروس :: حسين
یکمی صبر کن / من هنوز اینجا کلی کار دارم
یکمی صبر کن یکمی صبر کن
من سوال نیستم جواب دارم
یکمی صبر کن یکمی صبر کن
یه خورده وایستا یکمی صبر کن

ورس2 :: صادق
تو که دیدی اینارو ازم / خل و چلی بیدار و نسخ
دنیامون چی داره اصن / هی میگی کافیته نزن
هنوزم لقم هنوز مثل برگم / میرم به دست باد و اونجا هم که حق هست
واقعی شد ادعام گم شدم تو ازدحام / شدم قطره قطره آب پرم قد لحظه هام
له شدم تو همین وضع شعر شدم تو همین وزن / اونقدری که نشن هضم اونقدی که بشیم جذب
خدا میدونه که تو دلم چیه / میدونه میپرم از رو پرچینش
میدونم میگیره دستمو یه روز و / میکشه پرده از رو تصویرش
لخ و لخ پات روی خش و خش برگا / فصل هره کره رفت و باز رسیده سرما
همه چی خاص تو یه روز عادی / یه روت احساس و یه روي مادی

كروس :: حسين
یکمی صبر کن / من هنوز اینجا کلی کار دارم
یکمی صبر کن یکمی صبر کن
من سوال نیستم جواب دارم
یکمی صبر کن یکمی صبر کن
یه خورده وایستا یکمی صبر کن