صادق و T-dey - سايه

ورس1 : تي دي
دوباره 2 تا چشا خطن
بازم دم صبح و یه دل پر حسرت
این آدما تو خلصه ان
انگار گمی تو جنگل بی هدف و بی مقصد
وقتی دلتنگ یه مشت آدم اضافه ای هر شب
نمیشه دل کند فقط بالا میره سنم
شایدم بوده قسمت که تا الانم زنده ام
من لای صحنه ها و  پی رد پا به سمت باد

كروس : تي دي
از همه کَندم و کشیدم یه دیوار بلند و
دورم و راحته خیال خودم
همه توی فیافه گمن و
نمیره تو کتَم چون زیاد تو مخن
X2

ورس 2 {صادق}
شام آخر عین عیسی
خیانت کارم از بین ماست
هر کی هستی دست مریزاد
خیالم راحت از اجتماعست
بزن تبر محکم بزن
من خدائه پشتم پسر
هر چی کردی من میبخشم
کل تیرات خوردن به سنگ
بودن یا نبودن ، مسئله اینه که کدوم از ماست؟
روحم یا که جسمم ، خستگیمم مال کدوم از ایناست
من بُریدم یا این نفسا ، من اسیرم یا این قفسا
دوست خوب به زندگیت بچسب
من نباختم به این حوسا
منو میبینی هنوزم زیر پرچمِ خدام
جلو میشینی پهلو من چون یه مکتب جدام
نکن کاری که منو بکنی مظهر گناه
نرو راهیو که تهش بشی دست به دعا
من بت نیستم حاجی بت شکنم
اونا که مثل منن هر رو گل می پرن
خوشبختیا بالای قله کمن
اینا حرفمو یه روز رو لوح میکنن

كروس : تي دي
از همه کَندم و کشیدم یه دیوار بلند و
دورم و راحته خیال خودم
همه توی فیافه گمن و
نمیره تو کتَم چون زیاد تو مخن
X2

صادق و T-dey - خالصانه

كروس : تي دي
یه ذره سرو بیا بالا و بیرون آب
یدفعه پاتو بذار وسط دیوونه ها
آبیِ دریاتو بده به آسمون
راهیِ فردا شو بدون بادبون
x2

{صادق}
سرِ صبحی گیری دل من که چی
از این لبام یه 2 تا لبخند بچین
کلی آدم منو دوس دارن
و من نمیدونم اصلا وصلم به چی
من هنوزم میخندم با کل آدما میجنگم ، که
من نخواستم خدا خواست بالام چون حضورشو میفهمم
دل بردم دل گرفتم ، دل دادم از دل نوشتم
بی بیا هلاک سربازا غلاف شاه دل گفت پس بدش من
شکل من باش هر شب بمیر
فرداش بیدار شو از سر بگیر
زندگی رو چند خط ببین
هر چی کم داشتو از حق بگیر
سرافرازم ، هدف سازم
گرچه گَه گاه علف بازم
طرف جا زد ، منم با سر
وایسادم چون همش تازه ام
وای اگه خدا دست بذاره روت
دنیا رو میبینی تو از یه جای خوب
چشمه رو میبینی تو از یه راه دور
از لای درختا پرتوهای نور
جنسات دیگه سمّی نمیشن
پلکات روی همدیگه نمیرن
هر کیو هر جوری هستش بخواه
واس کسی مثل من ارزش بذار
فرشته ها میگن سرخوشی تا
مخلوقا باهاتن از بس خوشی تا
میگم نتیجه با ماست و
خدا گفته بهم
مثلِ من باش وقت کشی کن

كروس : تي دي
یه ذره سرو بیا بالا و بیرون آب
یدفعه پاتو بذار وسط دیوونه ها
آبیِ دریاتو بده به آسمون
راهیِ فردا شو بدون بادبون
x2

صادق و T-dey – نمايشي ساده

ورس1 : صادق
ما بین ابرا تار قشنگه قرص ماه
دوباره غرق خواب به زور قرص خواب
امام که نه ولی خدارو میشه توش کشید
این بار اضتراب و مشکلارو دوش کشید
هنوز نبرده خوابت یه زن تو تخت خوابت
پُری از فکرو تصمیم از فردا سخته کارت
میگی برایِ چی به پای کی تا کی بجنگم
بشم فنای این نگاه سیر و باز بخندم
میخوای که هر چی هست و نیستو یکجا بشکنی
بری تو پنجره با دست باز و بپری
بری و دور شی ، ذره شی و نور شی
ولی سیگار باز آرومت میکرد
دقیقا اینجاست که خدات میاد پیشت
میری تو اوجات هه گشاد میشه نیشت
میشی پر از امید یه حس اعتماد به نفس
میگی که میشه رفت یه حق و اعتقادی هست

كروس : تي دي
یکی هست اون بالا که خالصانه باهاته
پَ بگذر که دیره واسه رسیدن به آرامش
دلتو پس بگیر و برو سمت ابرا
توئم باش مثل اون یه باغبون تنها
x2

ورس 2 {صادق}
درسته این مسیر پَ پرده هارو پاره کن
تو غصه راهی نی پَ فکر راه چاره کن
اون کودک درونت امروز مرد کامله
تو خواستی تازه شه باز تو ساختی راه نو
جوون تر از جوونی ، نوجوون بودم
یه تخس مهربون و خوش زبون بودم
همیشه لبخند یه قسمتی از من بود
نمایش اول ، یه عبرتی از شب بود
لیوانِ قهوه ، سیگار فَله ، لباس بره ، صدای نعره
این زندگی یه گرگه با زخم روی گرده
بدون کشتن اون بازیا رو برده
ها کن روی پنجره یه عکس قلب بکش
وا کن رو به دریاهاش و غرق درد عشق
اون لیوان الکلو هی تند تند سر بکش
درود به ما و قشر ما که شستیم خون از اجتماع

كروس : تي دي
یکی هست اون بالا که خالصانه باهاته
پَ بگذر که دیره واسه رسیدن به آرامش
دلتو پس بگیر و برو سمت ابرا
توئم باش مثل اون یه باغبون تنها
x2

صادق – خونه ي بي سقف

شَب نور کوچه ساکت مَن قُفل روی پازل
تا بوده که بوده. بوده یه تیكه اش کم
زندگی که گود گوده یکیش کمتر
من امتحانا پس دادم که اعتمادا هست با من بهم اشتباها درس دادن
که اتفاقو هضم کنم
یاد گرفتم خوب باشم تو بدترین شرایط
بام گرفته خو خدا تو سخت ترین دقایق

شهره زیر پامون قدم میزنیم آروم این لحظه‌هاست که بم میگن
نمیشی قصب قانون
فرق روز و شب لای دست و پای آدماست قلبتونو شب گرفت و
نورو دادم با لبام
چرخ چرخش روزگارو چرخوندیم به سمت ما
چم و خم روز مارو پرت کنیم به سمت ماه
مریخی نباش وقتی رو زمینم نیست.safe حس خاص پرواز تو
آسمونا نیست حیف
میگذرن این روزا اگرچه خوب و بد داشت تا بپرن از رو بام از کاشته میشه برداشت
خلاصه هر روز با یه چیز ور میری
دوباره مسموم با یه نخ تمثیلی
آدما هر کدوم یه گوشه ای میپیچن
مزرعه ان اما پر دونه ی بی ریشه ان گل ها یکی یکی جوونه میدن
بعد این همه تاریکی روشنیه بی شک

13 .. 92
لانتــان

ستاره من ستاره هارو با تو میشمرم
من ماه صحنه ام
چون عمر نورو میدونم دل نبند به بردات
پشت پاته گودال
خیلی خوبا رد میشن تو فصل تلخ خرداد
من خلاف نشدم ولی خلاف کردم
من حلال که بودم
ولی حلال کردم

داداشی کاش دنیا قد فکر تو بود
با ماشین دور دورا
و خنده های دروغ
خلاف یه نخ دو نخ با سر سیاه بلوغ
یه عشق گم شده
تو شهر بوق و شلوغ
ای کاشو کاشتن اما هیچوقت در نیومد
سگارو کشتن
هیچ صدایی در نیومد
لبارو بستن چشارو دوختن
ستاره سوختن
باز صدایی در نیومد

صادق و حسين – شهر من

ورس1 : صادق
جون.. به تو یکی دیگه نمیاد اوه اوه بشو این یه بارو بیخیال
پیش ما میشینیمیشی لـشمیشی لایت
نشو لات میره لات بگو واسه رفیقات
تهران معروفه و منم تنها لشش که نمیده هیچ تكوني به این تن لشش حیف
نمیزاره تو هیچ مسیری پا داش
تا دنیا بیاد سمتش اگه که کارداشت
یه آش و لاش عوضی یه کلافه ی مرضی
که پنج تا خط رو آینشه
پیچ و خم تو جادشه
زیادم دیده از این فنچا مثل تو پس میکنه درک حال و روز حستو
یه سر با من بیا تو زندگی آدما
نخواستیم باشی مشتی میهنی با مرام
اینجا شهر وحشیاست باختا مال مشتیاست بکش تو حبس کن چرک توتو هضم کن
از این قبیله برو هار و دریدن بدو
حق خودتو پس بگیر دنیاتو تو دست بگیر
یا خراب کن یا نو بساز یا خوب ببر یا خوب بباز
هیچی نیست تو سمت راست
چون دنیا مال هرزه هاست

كروس : حسين
شهر من مال تو من نمیخوامش این همه بالا خواه من نمیپامش
این ورا تریپ یه جور دیگس
یا باید ساخته شی تنگ یا که تن بدی با عشق
شهر من مال تو من نمیخوامش این همه بالا خواه من نمیپامش
این ورا تریپ یه جور دیگس
یا باید ساخته شی تنگ یا که تن بدی با عشق

ورس2 : صادق
رو دود شب تو نور کم با فویل و شمع تو مود غم
تو موندی و فکراتنقابت و شکلات
تو هر صحنه باختی چی از خودت ساختی
مملکت درندشت
با مردمی که درندن
بازنده ها برندن  زرنگاشون پرندن
اشتباه رو اشتباه له شدی تو اجتماع
پیچیدی تو قصه هاش هر گوشش یه افتضاح
پا بزار تو شهر من. چه حسی داری ؟
لا به لای جمعیت فشار مالی
يا باورهای غلط یا داورهای کلک یا عقده های کهنه يا این دلای سوخته
شیشه های الکلو میرم بالا قلپ قلپ
شکل زندگیم قشنگه از بیرون تپل مپل
نیستم مثل بعضیا فاز لاتی زت زیاد (عزت زياد) رو لباسم خط چشم رومه هرجا صد تا چشم
ساختم خوب از بدتریناواستادم لا برترینا
شهر من نفس بکش سهممو ازت بدش
چون هنوزم شاکی ام از خودم از اجتماع
تهرانو دارم میبینم از بالا تو ارتفاع

كروس : حسين
شهر من مال تو من نمیخوامش این همه بالا خواه من نمیپامش
این ورا تریپ یه جور دیگس
یا باید ساخته شی تنگ یا که تن بدی با عشق
شهر من مال تو من نمیخوامش این همه بالا خواه من نمیپامش
این ورا تریپ یه جور دیگس
یا باید ساخته شی تنگ یا که تن بدی با عشق

ورس3 : صادق
دوباره بد کرد لیوانو پرت کرد گیچ شده تو خودش باز و میناله از درد
کی عین من لال بین جمع
سخت مثل سنگ سفت غول اما خم
تو تو فکر چی ها ؟ از دنیا چی میخوای ؟ بزني قل لا جی جیا بشنی ببینی چی میاد
ببین نه بچمنه گیر رنگ پرچم
مثل تو واسه چند تا گوش
.سرشناس با چند تا گوش
زل بزن به چشمام نیست غرور اشباع پلکاتو رو هم بزار و بعد تا 10 بام بشمار
باز که شد من نیستم مشتی عمریه تا این حد کشکی
میرسی میبینی تهش تویی و صورت و پشم
مفته حرفا پشت سرم من یاد گرفتم گوش ندم هول دادی و توش نرفت چون من بعد ملت پشتمن
با دست گذاشتم خشتم
تا دنیا شد بهشتم
جون دادم به سبکت بچه پس یه جور فرشتم

كروس : حسين
شهر من مال تو من نمیخوامش این همه بالا خواه من نمیپامش
این ورا تریپ یه جور دیگس
یا باید ساخته شی تنگ یا که تن بدی با عشق
شهر من مال تو من نمیخوامش این همه بالا خواه من نمیپامش
این ورا تریپ یه جور دیگس
یا باید ساخته شی تنگ یا که تن بدی با عشق

پل : حسين
میخوای در عقب پلمپ بمونه ؟ اینجا طرف ما یه نمه کلفت چپونه
همه علنا جلبن واسه کلمه ادبم اگه قاطیش بکنی
میشه نفر بغلم پووووو

كروس : حسين
شهر من مال تو من نمیخوامش این همه بالا خواه من نمیپامش
این ورا تریپ یه جور دیگس
یا باید ساخته شی تنگ یا که تن بدی با عشق
شهر من مال تو من نمیخوامش این همه بالا خواه من نمیپامش
این ورا تریپ یه جور دیگس
یا باید ساخته شی تنگ یا که تن بدی با عشق
ههه..

صادق و اوج - تكرار

ورس1 : صادق
یه صبح دیگه باز نمیشه چشمت
آفتابه رو فیست آشوبه تو فکرت
گمی تو تقویم که دیروز یا فرداس
نای حرف زدن نداری چه برسه فریاد
زدی به دریا دل نمیره از یادت
شبای تاریکی که مثل صبحه فرداته
دروغه خنده هات هزارتا حرفه هر نگاهت
گندیدن توخواسته هات شد سبب تلخی لحظه هات
کسل بیحال و خسته با دوتا بال بسته
مثله کتابی که روش لایه های خاک نشسته
یه جورایی قدیمی مثل یه عکس کهنه
نه تهِ دره میری نه سمت فتح قله
توهر صفحت یه صحبت تو هر صفحت یه کینه
هزارتا حرف مبهم تو هر ورق قرینه
بخار توی آینه داره بت اینو میگه
مشتی محوی اما بزرگه دل تو سینه

كروس : اوج
دنیارو دیدی کجا رسیدی؟ ستاره شدی یا که اونو چیدی؟
تو داری به رویاهات میخندی یا که هنوز بهشون پابندی
دنیارو دیدی کجا رسیدی؟ ستاره شدی یا که اونو چیدی؟
تو داری به رویاهات میخندی یا که نه هنوز بهشون كمي پابندی

ورس2 : صادق
تو فکر و بی صدا پشت پنجره وای
تو ترس پیچ راه مشتتم گره باز
یه بطر عرق یه پک علف با دست پوچ و صد هدف
هزاری حرف از هر طرف
میری مسیرو اشتباه
نه میشه رفت نه میشه موند
شبیه من شبیه اون
شبیه خیلیا تو زندگی که انگار
رویاشو باخت به بچگی تو ورقه های انشا
به حقیقتای زندگیش عقیده های اجبار
نه ساختی نه سوختی بی توجه رد شدی
از نزدیکات تو مشکل بی توقع تر شدی
نه طعمِ بردو لب زدی نه تلخی باخت سرسری
نه پا به جنگیدن دادی نه تن به هر شکستنی
اما من نه میرم تا هر جا شد
بدبخت میخندم اما تو
کاهم کوهه از چشت
هییشششش بگو
خوب بازی کردن یا نتیجه تهش کدوم ارزشه؟

كروس : اوج
دنیارو دیدی کجا رسیدی؟ ستاره شدی یا که اونو چیدی؟
تو داری به رویاهات میخندی یا که هنوز بهشون پابندی
دنیارو دیدی کجا رسیدی؟ ستاره شدی یا که اونو چیدی؟
تو داری به رویاهات میخندی یا که نه هنوز بهشون كمي پابندی

صادق و غفلت – بي دليل

ورس1 : غفلت
کفتار با لباسِ سگ // پرواز تو حصارِ تن

دستام شلِ ماله زن // لَخت باز شد چشای من

پا به پای من بیا ، جا تو شهرِ من بخر // کام به کام هر سیگار ، جادو کن بلند بپر

صدای زنجیرا که وصلِ پای من بهشون // پرم من از اینا این نسلِ خوابِ بی نشون

این مردمِ پر از غرور ، از بچگی یه دم دروغ // بفهم که خسته ام و محکومم به این غرور

وصلِ به سقف ، پست و نعشه ، پرسه زن مسئولم به خانواده خرجشون // دستِ من به دستشون

تنها و بی کس ، غمخوار و بی ترس // میرم تو قلبِ شهر و همرام نی هیچکس

مهم نی من میرم ، میدونم میشه رفت // گمیم ما قدِ هم ، بیرونم نیمه شب

توی شهر چراغا خاموش ، رولی و علف دونه ها بارون // میکوبن تو شیشه ـت و تو باهاشون میگیری آروم

كروس : صادق

چیکه چیکه بارون با زوزه های باد // تیکه های فکرم زیر بارِ خاک

صحنه های عمرم تو قلب چوب و قاب // من یه روزی مُردم تو بسپارم به یاد

ورس2 : صادق

یه جمع لش دورِ هم ، یه بند حش گوشه لب // یه دم غرق توی وهم ، که یخ بست توی من

کور و کر و لال ، با مغزت راه برو // اون کوهُ کندُ باز ، یه بسته مالبورُ

تنها دوست فابشه ، تو سر یه مغزِ فاحشه // یه دستش زیر بالشش و ، فکرش سمتِ راهِشه

که گیریم اونم رفت تو هفته روزِ هفت // این ته نداره نه ، بکن خیالو تخت

شخصا من تختم کمه ، مستم من هر شب خره // نبینم بُت تو من بشم که اَه.. اَه.. اَه.. رسما انه

میبینی بغلی حسرتم // میرینم وسطِ فلسفت

شلوغی الکی سفسطه است // به عقیده ام اخوی دست نزن

جی اچ بی دیرینکم (drink) ماده مخدر(Gamma HydroxyButyrate) ، سالویا تیریپم

ماده مخدر(Salvia divinorum) // نصفِ سالُ چش گود ، باقیشم گریپم

میرم یه راه نو // که سوزنِ تو کاهِ گم

این صحنه عشقِ خیلیاس // چو غلتِ جسمِ بی ریاست.

صادق:
چیکه چیکه بارون..  زوزه های باد

چیکه چیکه بارون..  زوزه های باد

صادق - آدمك

ورس1:
آدمک سلام / کجای قصه ای / آهنم الان دوراهه زندگیم
از وقتی رفتی من دارم لا فیلترا میخوابم / الحق که سختی مشتی من یه خورده بی اراده ام
یه بی اراده اما سزامو دادم
منم، یه نخ سیگار با عادت های قدیم ندیم / چشمم به در دیوار تو عالم های عجیب غریب
دلم گرفته باز از آدمای سگ نظیر / قلم میرقصه باز رو کاغذ های خط خطی
خب حاجی زندگی همینه / گذشته ها گذشت و رفت بالایی کریمه
امروز ضد باشه فرداها خمیره / ببین کور بشه دو تا چشمی که نبینه
شیشه باز شکست تو دست / چیکه چیکه خون رو فرش
دیده و سیاهی اشک من بی دل بی فکر و لش
نه من بدم نه تو / نه جو زدم نه خل
نه خالی ام نه پر / رو مغز من ندو
اینجا شهر وحشی هاست باخت ها مال مشتی هاست
بکش تو حبس کن چرک توتو هضم کن
از این قبیله برو / هار و دریدن بدو
حق خودتو پس بگیر / دنیاتو تو دست بگیر

ورس2:
پشت من مالید به خاک / خوش به حال زنده ها
مرده ام رو این حساب / له شدم تو هم بساب
نزار که درد برسه به استخون خورد بشه / نزار یه شمع کوچولو تو مسیرت نور بشه
نخواه که مرد بشی قهرمان شی طرد بشی / نزار که خسته شی از هدفت سرد بشی
بلند شو رو دو پات بپر تو با دو بال / بکش اون بادبان خدات که باد و داد
از تو حرکت از اون برکت / دستت پرچم سمت مقصد
من که غرقم تو خودم / روحمو هی میجو ام
مه گرفته اتاقمو گل گرفته دو بالمو
خدایی حیفه وقت / نشی تو عین من
پر که شدی داد بزن جیغ بکش / جیگر این دنیارو به سیخ بکش
سنگ گنده بردار پرت کن سمت فردات
خنده کن به دردات زنده شو لا اموات
نه مثل من یه مرده

صادق و جاستينا – اوج پرواز

ورس1 : صادق
چمباتمه . زده کنار دیوار / قول داد بهم . بام میمونه بیدار
باز من چند تا عکس و تصویر / وای اه صدتا فکر و تصمیم
هه تا حالا با بال من پر زدی؟ / سر کسی رو از تن زدی
تو ترس و وحشت اشک و عقده / لرز و بغض شک و شبهه
دنیا فرق بینش مشتی دره ها تا قله / کوچیکا دیروز امروز برات میشه یه چیز گنده
چهار پاره استخون یه لایه پوست و / بالای پشت بوم یه راه سوخت و
زخم های کهنه با سلاح دوست و / جیغ های پخته با صدای رو مخ
همه چی میگه برگرد / قدم برندار احمق

كروس: جاستينا
بیدار مث یه بغضم و بیمار از همه خسته و بیزار خیره به عکس رو دیوار
بی رحم پر از درد و کینه اس دلی که عاشق و بی ترس میره به جنگ ولی بی کس

ورس2:
بی شک الان / بی سرپناه رفتی با کله تو هر منجلاب بی هر طناب
هه هه
ببین میدونیم میمونیم دیوونه / ماها میسازیم میرونه میکوبه
تا بود که بوده بازی با اونه / بازنده ها تو و برنده بیرونه
ساقی ها وحشی ها لاشی ها مشتی ها عاقلا احمقا عاشقا ابله ها
بدونید بگیرید خداست یه دونه هه هه
یه قدم دو قدم بازیمو بلدم / یه نفر دو نفر جمعتون طرفم
نترس که پپست( پپه است) زندگی دله ست و نباز به هوس
بلبل ببین آواره ترم / از اونی که بخوای دراری آماری ازش
امثال تو که لا ماچ ننش / شدن لش باز حالا با ماها چپن
خوشگل اینجا گشنن / حس ترسو کشتن
من بزرگ برد و باختم / حیفه باشیم دشمن

كروس: جاستينا
بیدار مث یه بغضم و بیمار از همه خسته و بیزار خیره به عکس رو دیوار
بی رحم پر از درد و کینه اس دلی که عاشق و بی ترس میره به جنگ ولی بی کس

صادق و سوگند - آينه

ورس1 : صادق
شهر پر شد از صدام از صدات / دم خور شو تو نگام با چشات
به برق توش خیره شو پلک ول نیمه شل / استرس زیر شوک مخه چت میشه صبح..
میشه صبح..
دو تا عوضی تا خرخره پر / مخا خسته از زر زر دور
حرفای مفتی که قرقره شد / مسیرو جر بده تو
پیک نا آشنا با سیگار بعدش / یه عده آشغال که ندارن ارزش
جون دادی پاشون افتادی از چشم / اه برد و باخت چه کوتاهه مرزش
از خطای پیشونیم و اخم ابروم / بفهم این زخم هایی که لخته کرد توم
یه کوه تجربه رو ساختش ازم / که رو به رویام که راستش ندم

کروس : سوگند
من اینم خوب یا بد با بال پرواز / زمینم آسمون پامه رو ابرا
دنبال من نیا تا نری از یاد
من اینم من اینم من اینم
من اینم خوب یا بد با بال پرواز / زمینم اسمون پامه رو ابرا
دنبال من نیا تا نری از یاد
من اینم من اینم من اینم

ورس2 : صادق
میره روز میشه شب بعدش هفته / هرکی داشتی بهت زده رفته
همه آدمای دورت پر زدن / پیـــچ، به جز گزریا که خو سر زدن هیچ
تنهاییا یه جوری بستتم / که آب زیرم نره و نمی پس ندم
چیلو و صبحو بیداریم دود و ششو میسابیم / عوضی واسه منه مرضه ولی و خستم از این بی خوابی
خواه نخواه از تاریکی ها میری تو نور / خاطراتو میریزی تو یه جای دور
یه جایی که ديگه دستت نرسه / هیچ احدی نتونه بگه فکرت نجسه
یه عشق تو قاب داری و آرزو تو پوستر / یه جسم رو پات داری که آبروتو برده
جدول منم که حل شدنی نیست / احمق نکن باس هر کنمی ریسک

کتاب زندگی مو مو به مو ورق بزن / کوچه ي سادگیمو رو به روم قدم بزن
نوک قله با مداد رنگیام پنجره پشتشو به یادم بیار
به یادم بیار حقی که خوردم / سهمی که بردم و زخم رو پشتم
یادم بیار که کیا کشتنم / کیا پشتم بودن و حالا دشمنن

کروس : سوگند
من اینم خوب یا بد با بال پرواز
من اينم..
دنبال من نيا تا نري از ياد
من اينم..
من اینم خوب یا بد با بال پرواز
من اينم..
دنبال من نيا تا نري از ياد
من اینم من اینم من اینم

ورس3 : صادق
خستم کرده این مسخره بازیا/دست دست مرگ تو منطقه با اینا
قاضی و داور و باور لاشیو / باعث و بانی باختن ناشیاست
ما پاییز و برگای زردیم / گوش آویز فصل های سردیم
مثل ما تو نسل های بعد نیست / ذات پاک و حرفای سنگین
تصمیم اصلی رو رسما بگیر / تصویر قلبیمو حسرت ببین
خسته ای مث من و صدتای دیگه / پرسه تو محور فردای بی ‹ د › (فرایی(
نه دیگه بازی نکن / پـ دلو راضی نکن
جا بگیر تو شهر تن / قد بکش تا حد من

صادق و انديش - استثناء

ورس1 : صادق
به نام اون خدای بالا و روزای خوب / همه چی تو شعاع نور سگ دو واسه ي  یه تیکه نون
اوم
گل و بلبل مملکت وقتی تحریم حمله کرد / هرکی تو موند چپه کرد ما كه بیرون دربدر
از ناچاری پس یه گوشه لش / سیگاره پر شده فیتیله تهش
خسته مغز گوشت و مرغ و گرونه محض / بدون مرز
نداریم ترسی از گشنگی یا پول قبض / چون عادت کردیم ما طاقت کردیم اه
شیشه های الکلو میرم بالا قلپ قلپ / شکل زندگیم قشنگه از بیرون تپل مپل
نیستم مثل بعضیا فاز لاتی زت زیاد ( عزت زیاد) / رو لباسم خط چشم رومه هرجا صد تا چشم
ساختم خوب از بدترینا / وایستادم لا برترینا
شهر من نفس بکش / سهممو ازت بدش
من هنوزم شاکی ام هم از خودم هم اجتماع / تهرانو دارم میبینم از بالا تو ارتفاع

كروس : انديش
کنار بیا با هرچی درد توی سینه است
فشار بیار به پات شو تک سوار بی اسب
نگام به سمت خط صاف توی جاده
دلم یه کوه غصه از گذشته ساخته
دنبال جاییم تو رودا ماهی ام
بی اسم و ماهیت همیشه جاریم
بشو تو با من همسفـــــر
بخر به جون تو این خطــــر

ورس2:
آبجو توی دستمه / یه مست لمس مسخره
یه خسته از همه با خنده میگه بسمه
کی عین من لال بین جمع / سخت مثل سنگ سفت غول اما خم
تو تو فکر چی ای ها؟ / از دنیا چی میخوای؟
بزنی قل لا جی جی ها / بشینی ببینی چی میاد
ببین نه بچم / نه فکر فتح پرچم
مثل تو واسه چندتا گوش / سرشناس لا چند تا گوشت
زل بزن به چشمام / نیست غرور اشباع
پلکاتو رو هم بزار و / بعد تا ده بام بشمار
صاف و ساده عین خاک / یه تک مسافر توی راهت
این حجم دیده هاست که میشه فرق بین ما
مفته حرفا پشت سرم من یاد گرفتم گوش ندم
هول دادی و توش نرفت چون من بعد ملت پشتمن
با دست گذاشتم خشتم / یه نسلو من نوشتم
جون دادم به سبکت اِشک / پس یه جور فرشته ام

صادق و حسين - كما

ورس 1 :: صادق
دوباره شب رسیدش منم و خودم و خدات / یه کام از ته نشینش بدنه شله رو دوپام
بزار این لش بمیره وسط هرچی گناه / بزار این تن بگیره بوی کاغذای دلار
من و خدات دوتا دیوونه ایم / یه خونه داریم اون بالا و بیرون کره ایم
تو زندگی با زاویه اش تو روح من با قافیه اش / تو شهر پوچ و حاشیه اش تو عقربه ـش تو ثانیه اش
لباسو میکنم شیشه هارو میشکنم / زمینو میفروشم آسمونو میخرم
یه خنده کج به راست با دو تا چشم ریز / رو گردن خدات میشم یه سینه ریز
به جای کل تو فریبو میخورم / صعودو میبینم مسیرو میدوئم
با این حال هستم حاجی اونقدی که گفتم / این خیلی حرفه مشتی کس بشی تو غربت

كروس :: حسين
یکمی صبر کن / من هنوز اینجا کلی کار دارم
یکمی صبر کن یکمی صبر کن
من سوال نیستم جواب دارم
یکمی صبر کن یکمی صبر کن
یه خورده وایستا یکمی صبر کن

ورس2 :: صادق
تو که دیدی اینارو ازم / خل و چلی بیدار و نسخ
دنیامون چی داره اصن / هی میگی کافیته نزن
هنوزم لقم هنوز مثل برگم / میرم به دست باد و اونجا هم که حق هست
واقعی شد ادعام گم شدم تو ازدحام / شدم قطره قطره آب پرم قد لحظه هام
له شدم تو همین وضع شعر شدم تو همین وزن / اونقدری که نشن هضم اونقدی که بشیم جذب
خدا میدونه که تو دلم چیه / میدونه میپرم از رو پرچینش
میدونم میگیره دستمو یه روز و / میکشه پرده از رو تصویرش
لخ و لخ پات روی خش و خش برگا / فصل هره کره رفت و باز رسیده سرما
همه چی خاص تو یه روز عادی / یه روت احساس و یه روي مادی

كروس :: حسين
یکمی صبر کن / من هنوز اینجا کلی کار دارم
یکمی صبر کن یکمی صبر کن
من سوال نیستم جواب دارم
یکمی صبر کن یکمی صبر کن
یه خورده وایستا یکمی صبر کن

صادق – اينترو (آلبوم سرباز خدا)

شرمندم اگه بدم / هرکس بود نده صنم
بزار بگن غریبه ام / نزار کمرم شه خمیده تر
آبروتو دست بگیر / اعتبارو پس بگیر
حق میدم بهت خسته ای / راه تو که بسته نیست
عزیزم خستم / چون دست و پامو بستن
نبینم کفری باشی یه وقت از من
شرمندم اگه مث زهر تلخم / اگه مث برگ زردم اگه پاییزم و توی فصل مرگم
نه دیگه نشینی پام / ته رسید مسیر ما
هــ دو تا اسیر باد / هـــی نتا همیشه فالش
شق شق صدای چک . تق تق صدای در
دو صدا که دیگه در نمیاد و بحث من و تو سر نمیاد

صادق و حسين – باد و بارون

ورس1 : صادق
من طالب آرامشم
این شهر نور و آسایشم
زخما رومه آثارشم
که باعث شدن من آزاد بشم
عاشقم عاشق اون بالا سَری
اون که تنها با ما پرید
و هرزگی نکرد
واسه منی که بندگی نکرد
دست تو دست سردم بذار
پشت به دنیا هر شب بخواب
رو پدالت اونقد بگاز
و بعد بگو دنیا با من بساز
یه نخ فرد یه لبخند
یه شب سگ یه وقت پرت
زندگی همین جور می گذشت و من
یاد گرفتم بفهمم
میگن من مستم هر شب به درک
میدم پنج خط پودر هرشب به تنم
حسودارو بزار لَه لَه بزنن
تش تجربه رو باس از من بخرن
یاد گرفتم آدم نباشم
خیلی غیر باور نباشم
سختم هست باز زندگی کنم و
اهل این شهر بم نمی خورن خب

كورس : حسين
خاطرات بَد من با خاطرات خوب
چشمکای شب شهر تو انعکاس نور
به من میگن
بی دلیل تو باخته هاتو می بری
تهش میشی آدمی که خنده هاشو می خری

ورس 2 : صادق
روزی اینجا شهر من بود
دور از هرچی جنگ و کمبود
آسمونش قد من بود
فاصله م تاش چند تا پر بود
با خنده ها خندیدم
با لرزه ها لرزیدم
ضربه هاتو حس کردم باز پشت به پشتت جنگیدم
حرف من از زندگیمه
از اونجا که دل می گیره
از اونجا که دنیا تو دستته
باز چشات رو یه چیز گیره
منگ یعنی مست رو دیوار
ننگ یعنی مرد رو سیاه
جو یعنی عکس رو سیگار
مرگ یعنی زنده ی بیمار
من..
هوا ابری با یه نسیم خنک
از همون هوا دلگیرا که می بره تو لک
آسمون شهرم پر صدای نعرست
سیگار دستم مثه زنای هرزست
فرقی نداره کی میاد و کی میره
قهر خدا داره این جماعتو می گیره
مردی نی به اون تار موی سیبیلت
قفلی رو دری که نداری حتی کیلیدش
می دونی اینجا عوضیا جَمعَن
پیکاشونو همه بی سلامتی زدن
مهم نی که تو باشی یا منم
عقربه ها اینجا موندن عقب
عیب از منه عیب از توئه
این مدل زندگی نیست درخورت
ولشون کن دور شو ازشون
مردمم می کنن بیشتر گمت
هر روز میشم پیروز تر با خاطراتی که دیروز رفت
دوستایی که می گفتن پا به پاتیم تا سی روز قبل
امروز دیگه خوبتو نمی خوان
وقتی جنگ شه جونتو نمی پان
پس تو مث من آروم بگیر
عشق باد و بارون بگیر

كورس : حسين
خاطرات بَد من با خاطرات خوب
چشمکای شب شهر تو انعکاسه نور
به من میگن
بی دلیل تو باخته هاتو می بری
تهش میشی آدمی که خنده هاشو می خری

صادق و انديش - نميدونم

ورس 1 صادق
یه روز گرم میسوزه تن ... صاف و آبی آسمون بدون ابر
نگاها چرخید به من منم که بدبین یه کم ... میخوان هی نزدیک بشن یه خورده سنگینه جو
سوهان روحمن زالو وصل به خونمن .. بالا روی کولمن مجبورم که رو ندم
لااوبالی آش و لاشن ... باس یه چیزی باشه پاشم
ته امید یه نقطه نور ... آرزو تو راه دور
به جای جنگ لش کنیم کنار هم .... یه کام نرم بعد بریم یه جای امن
دست بیاد رو کمر تو از تو جیبت گل بدی ... لب رو لول و چپ تو جوینت هستمت چون خوشگلی

کروس اندیش
باز منـم با سختیای شب دوباره من دوباره من دوباره من
کاش بباره آسمون شب بباره بد بباره بد بباره بد
تو سکوت کوچه های تنگ صدای سگ صدای سگ صدای سگ
با سرود زوزه های من فشار قبر فشار قبر فشار قبر

ورس 2 صادق
چسبیدم به سقف باز .... غش میرم رو تخت باز
حس خوبه پرواز... قوطیای درباز
لپا گل سرخ سرخ... دو تا گل توی رول
دو تا دخ لخت و خل ... فیسا ناز، *ـون تپل
بیرون زمین در یه گله دشمن زومه روم ... به دوستی دست میدم چون سخته پاشن رو به روم
سر بخور تو جير بام مستنده فیلما
کرده هامو گفتم ....کل شهر روم قفلن
تا بود که این بود من .. دلم که شیر بود هه
خدام تو دید بود ... ببین چشامون سیر بود
بگیر از ما یه جنس جی جی ... باز زیل و شاه و بی بی
نبودیم خوب یه وقتی ... گذشت و خوبو دیدیم

کروس اندیش
باز منـم با سختیای شب دوباره من دوباره من دوباره من
کاش بباره آسمون شب بباره بد بباره بد بباره بد
تو سکوت کوچه های تنگ صدای سگ صدای سگ صدای سگ
با سرود زوزه های من فشار قبر فشار قبر فشار قبر

صادق - استرس

ورس 1 صادق
بیدارم از سر شب کل روزو میخوابم به جای زوزه تو شهر روی لثه میمالم
اشیای دورم رفتن جیبامو پرش کردن برامون یاد دادن خدامم باز دارم
سیگار یه گوشه لب یه پک عمیق از عمق تن بیکار تو کل روز و راضی تا که پر شه وقت
شدم از اون دسته آدمای بی آر شُلم و دلخسته با صدای بیمار
دلم گرفته از آدما و دیدشون چشامو بستم به اعتقاد و دینشون
نیستم اهل جنگیدن رو *ـنده ها شب غلتیدن آرزوتو من دیدم چون هرچی خواستم چسبیدم
دلم به گلم خوشه پشت پنجره به خلت سرفه هام و خش تو حنجره
به جفت گنده قلم پام به تلخیای کلمه هام چون گه گدار باس بدی بره تا باز شه بغض سر دلت


ورس 2 صادق
نداره ویسکیم یخ ، تند و داغ یه مزه تلخ پره تو سینه حرف ، برد و باخت با وصف سخت
نگام به تردد مردمی که طرفف شده با من با این منش زندگیم با این روش
فقط میخندن به مثل تو مثل من حاجیت که من بشم یه عربدست از جنس درد
از نسل سگ دو از نسل چک فیس فول و فکر پرت زیر فشار مالی بد آرامش با جنس برگ
مشکی من كه مسیرمو کج کردم اسیرم و میرم به سمته حق و چهارتا فحشه نصیبم و
یا دود تو اتاق و نابوده پشت تا پل نبوده غمم هیچوقت ، بزرگه این دوتا قول
نه میشه پرپر زد نه میشه دست دست کرد تو فولی هر شب غرق نداری ترس از مرگ
آس و پاس و نعشه جوب عاقبت یه نعش تو جوب درونت پاکه وحشی اما ساکت

صادق و حسين و سوگند – برد و باخت

ورس 1 صادق
مثل برگ تو دست باد .... وول بزن تو لحظه هات
سخت نگیر که جفت شیش نداد ... فکر یار پشتیت نباش
آقا من همینم لعنتی من رنگ سختیا رو کم ندیدم
چون صبحونه نبوده دم نگیرم .. صبح بیدار بشم و شب نمیرم
با کله تو ظرف تونی و خط رو مغز.. مکمل ویسکی و قفل فک و لب
زدی به بیراهه بیرون جادّه ... زدی به یکی ببری با دّل
مشتی وقتی کندی برنگرد ... هرچی باز کردی در نبند
نشو هیزم آتیش جنگ ... پاشو در رو از عرصه ي تنگ
دل نبند به هر انی .. فکر نکن که برتری
خیلیان که از من سرن و .. اما الان موندن عقب چون
من تنهام خداست پشتم و .. سختیا رو تو راه کشتم
تو متکی به همین باش و .. دست بذار رو زمین پاشو

کروس سوگند حسین
تو سینه ها پیچیده خاک عقیده ها اسیر باد
این شده تصویر دلم از شهر من ااای
نه پای رفت نه جای حرف تموم شهر فضای ترس
آسمون ابراتو ببر از شهر من ااای

ورس 2 صادق
حاجی بردن با باختش قشنگه سوختن با ساختش قشنگه
خوب در کنار بد قشنگ و مسئله با حل راهش قشنگه خریم نی که پاش نلنگه
یه نگاه میندازم توی آینه میبینم خودمو که چطور شدم باز چت
نمیدونم چی چی منو خواسته این دختره که چسبیده منو باز سفت
زمان میره جلو من لم میدم راحت یه زنجیر کلفت
و ته ریش و ساعت یه علف خوش بو با آهنـگ ملو من همون که زد به دریا دلو
کلا حسش رو لش کردم خلم با خودم لج کردم
کج کردم راهمو سمت یه وری که اون که تا امروز باختی میبری
همه چی آرومه جنگم میشم و عود روشن بوی جنگل خیس
زندگی شده هردنبیل نگرد تو قصه هاش چون گشتم نیست
ببین غلط غلطه چه بخوای چه نخوای زندگیتو بپای یا نپای
سرنوشت از قبل نوشت دستم منم و قلم و همین دست نوشتم
معجزه منم معجزه تویی یه خدا داری اون بالا که منکره تو نی
نه اسطوره میخوای نه پیغمبری تو منو داری من تو رو نگو کمتری

پل : حسین
روزات که تو خالی و شب زنده ای تو جنگی و دلخوری از زندگیت
تو فندکو لب سیگار میگیری هوم شعله جنگو میبینی
راست مهره هاتو میچینی دست تو نیست اصلا تهه این بازی

کروس سوگند حسین
تو سینه ها پیچیده خاک عقیده ها اسیر باد
این شده تصویر دلم از شهر من ااای
نه پای رفت نه جای حرف تموم شهر فضای ترس
آسمون ابراتو ببر از شهر من ااای

صادق و حسين - سنگين

:: حسين ::
هی هی هی
هی چه فاز سنگینی
همه چی سفید سیاه چیزی رنگی نی
بازم منو یه جسم لشو بی حال
دوباره رنگه پوسته شده کچه دیوار
وای انقد کشیدم که نمیگیره خندم
با چشمام قفلم به این آتیشه رو فندک
یه اتاق تاریک با بوی دود گاری
چه بخت گندی داری تو با جیب خالی
نگو که هستیم رنگ مشابه
من یه عمره رو صورتم خنده قاچاقه
من مردم پسر یه عقدم که سر
تا پای مسیرو همیشه خوردم به سنگ
اگه که مردم و حلال کنید
اما آره تا الان ساختم ولی الان بریدم
از خودم از همه
از میز محکمه از فکره فرداها که روی مغزمه

:: صادق ::
من مردم یا زندم دقیق نمیدونم
یه زمین خورده خاکی از دنیا بدورم
بی خی زندگی شدم که پره پیچو خمه
رسیدم تهش کشیدم بیرون کل زیرو بمش
اونقد بالائم که نمیتونم حرفی بزنم
اونقد میکشم تا بمیرم دل نمیکنم
گوشت نشد به تنم اونکه تا حالا خوردم
باختم هموناییم که تا حالا بردم
ببین قانونشه فرصتاتو پشت سر می زاری
اونوقتی که تو رویاهات داری چشماتو میمالی
ولش کن بابا بزا یه بارم دنیا ببره
قبل اینکه یکی تو رو 3 تا گلوم بزنه
حسرت جفت پاهام واسه صاف وایسادن
ببین چیه با وجدان خودم داستان دارم
این رسمه روزگاره
مثله تنه ماره
میپیچه دورتو دست
توزندگیت ادامه داره

صادق و حسين - آسمون

ورس1 : صادق
مولایی حاجی اینجا چقد خوبه
دیگه دوریم از هر گونه جنبش
جوون نشسته پای منقل و دودش
سهراب سپهری اونور روده
پس آبو گل نکنیم هر چی بدست آوردیم و ول نکنیم
اینجا همه چشم پاکن و شکم سیرن
به جون خودت هر چی که بگی دیدن
داداشی دشمن ماله تو فیلماست
همه بچه خوب  مهربون نمیشه *ـیر راست
روی اینو اون رنگ تیزی خون
وهیشکی نمیبینه و هیشکی نمیمیره
نمیخواد واسه اعصاب نخ به نخ دود کرد
ز دین و ایمونت نمیشی دم به دم دورتر
گرگه میگ میگو خلاصه گور کرد
برگ سبز چشم همرو کور کرد
اینجا مشتی یکی بود و یکی نبود نیست
آسمونه قصه ها آبی کبود نیست
رفیق واقعیه لفظ زیر پیک نیست فقط
همه تو یه سطح همن کسی نیست پیک هم
دادا آب و هوا خوبه همه دور هم حلولن
یه عشق گفتن از اونور 20 تاشم درومد
همه زوجا خوشبختن و قمریا با همن
همه در کون همن تا یه عمری واندن
عمو خدا نزدیکه اینجا آنلاین باته
حلال خورن همه ها ولی حرومشم پاته
از همه مهمتر اینجا گرگ و برره نیست
طلبه ای کجاست نه کرک و پرت ریخت

کروس: حسين
آینه ها دروغ میگن به من
باز دلم میگه تو صاف برو بخند روی زمین
نه دنبال چیزی که توی دنیای من نیست
هی هی هی
بازم آسمون ببار
با من

ورس 2 :صادق
حاجی بیخیال اینجا از اونور چه خبر
هنوز جنس مونث و میپیچن لا کفن؟
عشق چی ؟عشقی بابا ننه ها کجان؟
شنیدم کمراشون خمیده بچه ها سوارن
همه زندگی به کیرن  وصلن جیب ددی
همه تعطیل شدن رسما مخا ردیف
اون ان تو ریشا(؟) چطور هنوز سر پاعن
گوی و میدون بدست بال و پر دارن؟
یه چن وقت پیش مملکت رنگی رنگی بود
سبز بود چی بود نمیدونم عجب جنگی بود
شنیدم کلی کشته و زخمی دادین
که چی؟ بگین ما هم سبزی کاریم
میگن خشگلی جرمه باس زیقی باشی
ما هر دو ور بودیم حاجی هیچی لاش نی
از این ور مونده از اونور رونده
یه چوب دو سر طلا که توش نمونده
جوونی واسه ادامه بی راهه که تا الان زده
دادا اون که بشینه ببینه بیماره یه ذره
بیماره یه ذره
بیماره یه ذره
بیماره یه ذره

کروس: حسين
آینه ها دروغ میگن به من
باز دلم میگه تو صاف برو بخند روی زمین
نه دنبال چیزی که توی دنیای من نیست
هی هی هی
بازم آسمون ببار با من

صادق – صبح بخير ايران

صبح بخیر ایران شناختی؟ همون صادقم ها
همون کودکی که میدوییدش رو به فردا
همون فابریک خودت ساخت وطنم
ببین جنس همسایت چی ساخته از تنم
بیخیال تو که سرت گرمه به سیاست دورت به دولت مردت
کجایی پس بابا همه ازت میترسن
از صدقه سریت بهم میگن تروریست رسما
یادته مامان قصه میگفت ته قصه همیشه آقا گرگه میمرد
میگفت خدا دوست داره و همیشه باته
هرجای مینیبوس فرشته دنبال راته
مامان رفته اما گرگه اینجاست
خدا دوسمون نداشت اه تف تو این شانس
وای نگا کن آسمونو , آب جوبو , دود و دم نگا کن
آبرو رو بردیم لاشی , کم خوردی از گوشه خاکش حاجی؟
ولشون کن چطوره احوال خودت؟ هنوز مغزا در میرن از مرزای دورت؟
تو که گربه بودی پس چرا کفتار شدی؟
مهر و صفا داشتی حالا کف خواب شدی
تو که همه چیتو دادی لااقل حواله بگیر
جا اینکه بشینی و روزا یه هوایی بدی

چطوری پسرم تو نشناختی مثکه ایرانما
همون آس خاورمیانه حکم طلا
چیکار کنم بچه هام زدن بی راهه
نمیتونم ببینم چشاتو روم سیاهه
من هنوزم سرزمین چهار فصلم
همه گرگا دنبالم من چهار نعل در میرم از دستشون
از من نشون نمونده دیگه توی این زمین گرد
به غلط پر شدم از عقاید فکر
تو چی میدونی اصلا که چی گذشته بهم
تیتر اخبارم ولی چی اومده سر دل
تو دل منو دیدی میگی راه دشواره
ولی من رسیدم ته خط و بار پشت داره
ایرانی که میبینی از تلخی تجربه هاش
غیر خدای بالاسر همه چپ شدن باش
پر زخمه این تیکه خاک خودت دیدی
میخواي مستقل شی ولی جوون میدی
من بچه هامو دوست دارم عین تو پسرم
جر کشتونم هرچی خواست بیادش به سرم
تو هم برگرد برو جایی که ازش اومدی
اینجا نداری جایی واسه موندن اخوی
نه نداری جایی واسه موندن اخوی
نه نداری جایی واسه موندن اخوی

صادق – نمك نشناس

ورس1:

یه چند وقتیه که دوره من خلوته

حالا داشت موند با همین یه ورقه

که قلم میرقصه روش عینهو جمیله

همه نمک نشناسین عیبتون همینه

اشتب از منه که دستو تا آرنج عسل کردم

حار شدین آره؟ قیدشو زدم بیخیال رفیق

دوست میشه بات یه زیقی جای شیر

بگزریم دل ما پر تر از ایناست یه الافیم تو شهر تا شب دود و سیگار

 اصن نمی دونیم حاجی اینجا چیکاره حسنیم

سیر دود عالمیم و بازم همیشه  نسخیم

ای خاک تو سرم یه عمره خوابیدم

میگم با تجربم هه چاییدم

یه پیرمرد تو جلد جون ٢٠ ساله

یه سگ ولگرد یه لاشخور بي صاحب

ببین بابا ددیو نگفتم که

خیابونو میگم حاجی

اگه قسمت شه میری توام توش یه قدمی بزنی

بین گرگا نمه نفسی به تنی 

 عمو اینجا *ـون لختاش خیلی زیادن

مایه دارای مغزی که هنوزم پیادن

اين ما اییم که میبینی یه رفیق داریم

سیگارو گاری روش تو وقت بیکاری خدایی بیماریم

 :کروس

این چرخ و فلک که ما در اون حيرانيم

فانوس خیال ازون مثالی دانيم 

 خورشید چراغ دان و عالم فانوس

ما چون سوریم که اندرو گردانیم

ااااااااا ااااا  مممممممم  ممممم

ورس2:

پنجره بازه یه سوزه سرد میاد

چون سیگاری جلوت شده یه تپه ته سیگار

ادمای تکراری عقاید کهنه

بو تعفنشون بلند شد از سر سفره

کوچولوی من زندگی ٣ کام حبسه

شنگول میشی اگه این ٣ کام حبس شه

پس نزار چپ شه دنیا باهات

دست به یقه شو یجوری با کل خوابات

ببین اینجا همه چی یه جور دیگه میره

هر چی گره باز کنی باز جای دیگه گیره

به خودت بیا نشه روزی بگی دیره

که دله ترین دله دنیاشم سیره

عقربه که میگذشت عمر بود میرفت

تازه فهمیدم بابا کم گفت بیربط

که پسرم همیشه حواست باشه

تا خلاصه یه دری رو به زندگیت وا شه

ولی گوش نکردم خر بودم یه کم

جون و جاهلم پر کمبودم پدر

خلاصه کلوم ما دنیا دیده ایم

این من من نبودم و دنیا رید به این

این من من نبودم دنیا رید به این

حسين و صادق و T-dey - تنهايي

ورس 1 [ صادق ]:
دوباره بارید ، از آسمون شهر برف // زوده ولی پاييز نيومده در رفت
ميان پايين از بالا دونه های برف // الهی شكر همه چی روبراهه مرد
همون که روزی بود ، اونقدی که روزی بود // راضی بود ، بسش بود ، دنیا توی دستش بود
زیر پاش لغزش شد ، دنیاش بی ارزش شد // طرد شد ، سرد شد ، توی مشکل غرق شد
شدش يه مـَرده مـُرده بين زنده ها // همیشه كه تك و تنها دور از اجتماع
دير اومد و زود رفت ، غرورش رو خورد كرد // امروز و فرداهاش از ديروزش پوچ تر
تكوندم شونه هامو  اشك روی گونه هامو // واسادم رو جفت پاهام و زير پرچم خدام و
كندم کلا از همه ، اين آدمای مسخره // حتی شهرم پر تنش هر روزش يه جور مسئله 

کورس [ T.Dey ]:
همينه سازه زندگی و غم
با مسير تارش ميمونه با من
با پای پياده [ ×2 ]

ورس 2 [ حسین ]:
يه نگا بنداز توی شب // چراغا روشنن توی شهر
همه چی قشنگه // اما از اين بالا مثل بارون زير چتر
حسه شاعرانه ندارم اصلا // يك از خودم ، دو از اين آدما خستم
که قفل میشن رو شعرای Freaky  فروغ // و تلخی حقیقت و شیرینی دروغ
همه گــُمن و يه جوری نقشن // يا بکنن ، يا تو فاز پايين و پرچم
يه سری تو همين رنگا میميرن // و يه سری تو نخ جيب و نتيجه چند چند
حرفام نقده ، نسيه نی // تو گوش خريدارو بيار ، من مسير رو قیر
تنها باش چون واست مفيده // مثل من ، يكی كه سايه اش سفيده


کورس [ T.Dey ]:
همينه سازه زندگی و غم
با مسير تارش ميمونه با من
با پای پياده [ 2x ]

حسين و صادق و T-dey – رد پا

کورس [ T.Dey ]:
برو جلو هنوز راه بازه مرد // با همه غمایی که داری باز تو بخند
دردا روی تنم خالکوبین // نمیخوام زندگیت بشه داستان من [ ×2 ]

ورس 1 [ حسین ]:
دوباره منم و من جلومم در وروردیه // حسم مثل تنهایی ، بعد شلوغیه
هم خوبه هم بد ، صبور و تک پر // با آدمای دورت اول شوری بعد تلخ
نه قصه بلدی نه اهل قصه ای // نه جنس تقلی نه قسطی زنده ای
پاهات راه میره اما دلت کلیده // اخلاق همیشه روش یکی تلپی ريـده
تو دفنی پشت خاک خاطراتت // دل تنگ پولی بعد خانواده
حرفاتو قورت میدی ، تا شنونده شی // پر حرفی ولی خب میگی بزنم که چی
تا صدای برندت باشه جای بلندتر // فس تلپی توی خونه پا منقل
و لم دادی ، رو همه کبودیات // و زیر لب میگی ، این طعم جوونیاست 

کورس [ T.Dey ]:
برو جلو هنوز راه بازه مرد // با همه غمایی که داری باز تو بخند
دردا روی تنم خالکوبین // نمیخوام زندگیت بشه داستان من [ ×2 ]

بریج [ T.Dey ]:
منو یه جعبه سیگار // وقتی درو دیوار
همه ي شب تا صبح رفیق من بود
من بازم وایسادم // دنیامو پاس دادم
با همه سختیاش...
من بازم وایسادم

ورس 2 [ صادق ]:
ببین زندگی چیه از نظر تو؟ // یه نامه عاشقانه لابه لای سبد گل؟
ها؟ یه گیتار ، یه سیگار ، ترانه خون بیدار // شکست عشقی یا لحظه های خوب دیدار
داداشی واسه ي من عادین اینا // من یه جوونم از نوع مادی بیکار
یه نشه خل ، لش و خل ، بازیگر نقش دو // خودم شدم رد مخ و زندگیم روش رد گه
نفهمیدم چی شد که عمر و وقتو آب برد // نفهمیدم چی شد که مغز پوکم تاب خورد
اخوی ، عقبیم ، نگاه کن به بقلیت // اونم رسید به آرزوش و تو رو خواب برد
آخ که دارم تا ته میسوزم // سرنوشت نخ بود منم یه سوزن
خیس خیس زیر بارون ، لیز لیز زیر پامون // دنیا داره یادش میره ما رو آروم آروم

کورس [ T.Dey ]:
برو جلو هنوز راه بازه مرد // با همه غمایی که داری باز تو بخند
دردا روی تنم خالکوبین // نمیخوام زندگیت بشه داستان من [ ×2 ]

ورس 3 [ صادق ]:
مشتی باش عین ما ، هرکی باش بی ادعا // قهرمان قصه ها ، سینه سوخته نصفه ما
زشت بین خوشگلا ، جغد باش و خوش صدا // سیری فکر گشنه ها ، اون بالایی پشت ماست
زنده باش نه زندگی کن ، گنده باش و بچگی کن // قصه باش نه قصه گو ، عشقی باش تو فنت قو
خودت باش واقعی ، رد شو بشکون شاخ دیو // هرچی هستی خر نباش ، قانع به کم نباش

حسين و صادق - شبا

:: صادق و حسين ::
شبا بیدار تا خود 5 شب کنارم هرکی نشست و من کله شق
گازو گرفتو لایی کشید با شعله پرموسی زیر لوله باريك چيل
شبا بیدار تا خود 5 شب کنارم هرکی نشست و من کله شق
گازو گرفتو لایی کشید چشامون قرمزه بس که بیداری کشید

:: حسين ::
داداشی نه من تو فاز تو نیستم 
مسیر زندگیم ردیف و پیچو پر ریسکم
دوس ندارم هی را به را اسیر پلیس شم
روزامم پره دورو ورم جیره خور نیست کم
خراب و مست رو زمین های خدا 
این زندگی انگار ما رو خریداره دو راه
چسب زخم به صدی های دلار
من زندگیم اینه تو چی ؟سر کاری الاغ
هه هه
زندگی بوده نمه به کام 
گوش پره دور و ورم عینهو زن بکام
یه کوه مشکلم اگه بوده كنه به پام 
 یه جوری حل شده قبل اینکه منو بگـ*ن
هوای همو داریم نداریم غم مالی
دوباره من و گاری چه فازه سر حالی
سطح شهر دوباره منگو دیدی
اما تو پیاده ما سوار اینفینیتی

:: صادق و حسين ::
شبا بیدار تا خود 5 شب کنارم هرکی نشست و من کله شق
گازو گرفتو لایی کشید با شعله پرموسی زیر لوله باريك چيل
شبا بیدار تا خود 5 شب کنارم هرکی نشست و من کله شق
گازو گرفتو لایی کشید چشامون قرمزه بس که بیداری کشید

:: صادق ::
چای داغ با یه ماربوروی کون قرمز
چشما روته اما دنیای تو فول دپرس
بیخی حاجی بزار بگن ابلهه
تو دیدی بگو باشه بعد بزن قهقهه
نخورده سر همه به سنگ که خو
نبون همه تو تاریکی شب که تو
بودی و شنیدی صدا زوزه هارو
غژغژ استخون ناله های مارو
نیت فالتم زیدت نبوده
هر روز سر مشتات از حرصت کبوده
کوبیدیش دیوارو دور چش سیاهو
تنهات گذاشتن نور چشمیا
د*لت تو پوله لولت تو پودره 
هرکی هر راه اومد شاشید تو مودت
خیل خوب اینم ردیفه تو تک و تنهایی یه دنیاس حریفت

:: صادق و حسين ::
شبا بیدار تا خود 5 شب کنارم هرکی نشست و من کله شق
گازو گرفتو لایی کشید با شعله پرموسی زیر لوله باريك چيل
شبا بیدار تا خود 5 شب کنارم هرکی نشست و من کله شق
گازو گرفتو لایی کشید چشامون قرمزه بس که بیداری کشید

حسين و صادق – جفت كفش

اينترو : حسين
آقایون... آقایون؟... شـــــــــــششش ساکت....

ورس1 : صادق
عقرب عمره که تاتی تاتی رفت مغز همه رو راهی قاطی پاتی زد
یه جفت کفش پامه که بوی خاک میده دوتا کف صاف داره مارو به دوش کشیده
روی سطح خیابونا کرده مارو بالا پایین میمیری میمونی رو دست اگه با ما باشی حاجی
دستای پینه بستم آلوده به خونه تیزی ناموس رقصش مارو آبروئه
اینقدر از پشت زدن... که جای خالی کمه؟ تو طرز فکرم دست به دستمالی بده
این سری که میبینی رو به بالا بوده همش سینه سپر رو به جلو و دنیا پایین تنه ـس
پس خوش به حالم پشت کارم همیشه تو چشمه چون پشتیبانم خدا بوده نشد که جا بشه
مال دشمنا پشت درا بسته موندن آخه وا ندادم دادا خب وصله اونم داره
سرتا پا خاک گلو فاز دود و دمه آره خوردم زمین ولی پاشدم یدفعه
هرچی مشکلم از رفاقت بده همه بزه شدن و بچه یا مرامه خره
دل خاک و خون کشیده ای داریم تو سینه درد و دل سیخی چند همش شدش یه کینه
هنوزم که میبینی سرپائم من مرد شدم واسه خودم... -ارواح عمه ات
ما زیرخاکی ايم اما از اون سیبیل پهناش اونا که میخوری بهشون باس بذاری یخ جاش
خلاصه ي کلوم رک و پوست کنده داش
ما زاده ی خیابونیم نه جو خوانواده این زخمایی که میبینی سختی های راهه
ماها اشک ندیدیم تا حالا چشمه خشکه پس خودتو مثل من نبین بچه خوشگل

كروس : حسين
با دید بد نگام پس نکن من هر بار خواستم بساز شم نشد
گل پسر با ناز رپ نکن من یه گوله آتیشم تو با گاز ور نرو

ورس2 : حسين
روزا یکی یکی گذشت  مرد بار اومدیم و یاد گرفتیم که به زخمها رو ندیم
پس دلو زدیم به آب و شدیم یه بی نقاب که تنی به باخت نمیده حتی شده یه بار
ما قیمتی نبودیم و نیستیم داداش یه معرفت داریم که نیست تف بالاش
ذهن من با ریز محتواش این دنیارو ارزشی نیست تخم براش
حاجی سرگرمی کم نی از مردی امنیتی ساختیم که دورو بریامون
حال میکنن و ما با حوری پریامون تپله تو جیبامون رفیقیم با خیابون
غضبیم روی ناموس با همین دو چشامون
اینقدر باز بود که دیدیم لقمه چربه
پشتش حرفه حرفای مفت که جوه اینقدر ببند که کج بشه *ـخم چپت
رک بگم که آره حاجی دو گوشارو چیدیم تا درسارو نشنویم ما اونا رو دیدیم
با جیگری مرد پی گرگا رسیدیم از اونم رد شدیم بگو تو کجایی شیوید؟
همه خیابونی شدن هه... باریکلا پس... باری کم لات دست... خالی چند بار؟
زدی که خورده باشی چوب قالی جبار یکم خودت باشی خوبه حمال
سنگین....

كروس : حسين
با دید بد نگام پس نکن من من هر بار خواستم بساز شم نشد
گل پسر با ناز رپ نکن من یه گوله آتیشم تو با گاز ور نرو

پيشرو و حسين و اوج و صادق – كلمه ي عبور

:: پيشرو ::

کمک میخوای ؟؟ 

اگه اون چیزی که تو قلب و روحته درست حس کنی و به زبون بیاری حله 

بزن بریم

:: پيشرو ::

کلمه ی عبورو داشته باشی حله

جلو پیشرو که بزرگترین مافیای قرنه

دورش پره حامیای رپه

حیف رضا نداشته زبون عامیانه هرگز

شباشو گذرونده با خیال و قلبش

شاید می خواسته بکنه آبیا رو زردش

وقتی دنیا تو مافیا و جنگه

از لیست من و تو کنن عالیا رو حذفش

پولدار بشی کنی مادیاتو هضمش

و شایدم حمله بکنن جانیا به تختت

پشت کنسرتت ماشینا به صفه

دنبال پرا برو خالیه به چپت

دنیا پر خوب و بده پر مو و کنه

اما کار ما خلافه زندگی تو روز و شبه

تمام زندگیا تو دود و دمه 

میشه خدا بود و واسه بارون آسمونو زدش

کسی نمی پرسه چیه راز بوی گندت 

اگه گند نباشیَم غم می ریزن توی قلبت

می پاشن به اسمت و می ریـ*ـن به مغزت 

منم بیخیالم و می زنم تو خلسه..پرســـه

:: پيشرو ::

بیــا که مال مائه خورشید من هنوز امیــــد دارم

من هنوز امیدوارم

هممون قرصیم هممون صبحیم هممون مشتیـم با هـــم

:: صادق ::

ســـيـ*ـتــیر نرو تو مخ من و

کیف جیب تمام روز من

می گذره با این دو تا نه چتم و نه معتاد

دنیایی که داریم مال یه خدائه نه دوتا

نه این که من بدم و تو خوبه خوب نه حاجی 

دنیای تو قشنگه اما توی نقاشی

دنیای من کثیفه آدمای توشم

به فکر جیب و رسیدن غنیمت توشن

بالای سرمونم هر تیکه یه رنگه

مال تو که صاف همون آبی رنگ قشنگه

کسی نی که حاجی واسه برد نجنگه

از خودت بگیر تا اون نشه خور زرنگه

فرق ما تو باخته هاست 

تو دادی رفت من دادم بالای ساخته هام

جای اینکه رویا هامو پازل بچینم

ترجیح میدم حقیقتو واضح ببینم

:: پيشرو ::

بیــــــــــــــــــا که مال مائه خورشید من هنوز امیــــد دارم

من هنوز امیدوارم

هممون قرصیم هممون صبحیم هممون مشتیـم با هـــم

:: اوج ::

تشنه ی نوازش و لالائی مامان 

روز به روزم داره سنم بالا میره داداش

اصن حنجرمو واسه ي کی باید من جر بدم و 

عاشق کی باشم اصن به کی باید دل بدم

اگه باشی توی خیابونا لاش خور 

یهو دیدی پول و جیبتو همه رو باد برد

هه هه

اونقدی خنده داره که یهو سر پول مواد می فروشی حتی پاتو

همیشه دوست داشتی تو یجورایی سر باشی

حتی به خودت و دور و وریاتم شک داری

راه میده قلم پا میده قلم تا کلمات پاپیچت بشن بگی گا*ـيده طرف

ببین حاجی ادا در نیار

شبیه اونایی نباش که هستن برادر نما

همش داري ميگيري می گیری فاز لاتی اما تو هیچی نیستی و یه پا خا*ـه مالی

تو به سگای دورتم هنوز داری باج میدی

ما هم با بنزین بالا سر باراباس تو تاریکی

تا بزنیمش آتیش خیابون رنگ خون بشه و توهم بشی قاطیش

نشین و پاشو لاشی

:: پيشرو ::

بیــا که مال مائه خورشید من هنوز امیــــد دارم

من هنوز امیدوارم

هممون قرصیم هممون صبحیم هممون مشتیـم با هـــم

:: حسين ::

من تنهام مثه ماهی توی تنگ

فکرم دریاست نه که آبه توی حوض

یه مغز نیمه پر یه افسری که خورد

تازه فهمیده جنگ پس سری به پل

بالا نرفته می بینی که پايین اومد

تمام عمرتو دادی و واستادی تو صف 

تا دری بازشه که بري نه باش باشه دلي

هنوز مهاجری چقدر کـ* و شری اَه

امثال من حساب ترقيات نه شبیه توئه نه کوچیکه مث بغلیات

من می خوام آزاد بگم با داد راز بگم 

و اسممو با سه ی صاد ضاد بگم

جواب قانونارم دل من میده

من دوست دارم ریسکو با دیده سنجیده

کشته ها رو تو قبر سوخت كارات جا حرف و

سختیه پیچو با یه انتهای لاغر

من دوست دارم اینارو چون حقیقته

قانون دل من شبیه قانون طبیعته

که میگه دوست داری بکن هنوز داری کپن 

تو زنده برای یه زندگی کپل

هه هه