عرفان و خشايار و سركش – هدف حد نداره

هدف حد نداره
مرز و سد نداره
رو بیت تگ تیم

هدفم حد نداره میرم به اوج آسمونا
غرضم پخشه نظرم تو کوچه خیابونا
روش مد نظرمم رپ بیا تو تا
آشنا بشیم واسا ببین حالا کیه رو کار
ندیده زندگیمو میکنن تقدیم همه
ندیده زندگیمو میکنن تفسیر همه
شاید تقصیر منه شاید تقصیر همه
میگن اینور آب بهشته و تفریح همه
میگم این کتابو نوشته ها تفریح منه
فقط فساد تو اجتماع تفریح شبه
میگن از مرز رد شدی یه باره عشقه
یه ماهه قصر بالاسو حالا یه ساله بنزه
زندان و حبس برا نژاد و اسمت
عرفان و سرکش دو مثال زنده
نذار سر به سر من
بشی درد سر من
میشی در به در من
تا هست سر به تن من

از بالا یه نگاه و بی اراده میخندیم
دنیا زیر دستام و تو هم زیرش میچرخی
عرفان خط من یه جرم سازمان یافته
جلسه ی آپالاچین یکی دنیا رو باختش
بخوای زندگی کنی سخته زنده بمونی
اشهدو نمیشه حتی تا نصفش بخونی
الان تو صفن از ما دور هستن
ولی بازم فاصله کمه روز قاتل شبه
یا شب قاتل روز همه قاتلن سارقن
خیابون داره نفوذ و هر کی تابع اوست
باید بگیرمش توی دستام تو این سرما
واسه اینکه بخوام بمیرم زوده الان
هر جا میرم عین سایه باهامم
حتی هرجا میرم فکر جای پاهامن
از قتل گذشتیم و خون از رو چنگا شستیم
دنیا رو گرفت و شروع کرد یه جنگ با خورشید

صدای عرفان و خشایار و سرکش اومد
روی قله ی رپ سفت مثل سنگ رو کوهن
لیز نخوری تا بالا راش یخیه داش
آخری نرسید هیچ پاش بخیه داشت
مقصد تش خشونته
فشاره زندان و سختیش رو شونته
پس بسوز بساز همیشه و بس
اگه بخوای نخوای زمین همینه که هست

هدفم حدی نداره مرزی نداره میرم فراتر
خواسته دیگه ندارم
قلمم ردی بذاره حرفی که داره میره فراتر
نه خواسته دیگه ندارم
ندارم
نه ندارم نه ندارم
ندارم
نه ندارم نه ندارم
کلی کاره و فشار دائم و سال ها لازم ولی میره سمتش آره

زمین سرد و زندگی سنگینی میکنه
هر کی درگیره زندگی ای شده که سرش جنگه
از دستت میره نپاییش ما اسیر فرداییم
ما از نبودش همیشه ترس دارییم

جنگ هر دو وره و درد هر دو وره و
قتل و مرگ و حرف مرد تو هر دو سره و
سر تا سر سرزمینا سرما سره و
سر تا تهشو سر کردن هنره و

هر یه قدمت به طرفش نزدیک به قبرت
میشی و به زندگی ای که نجات از دست مرگه
هر شب هی نگاه به ستاره ها بجای خواب
بذار خشاب خالی شه نیستن فکر نجات ما

مثل شلیک گلوله تو شب های بغداد
زنم هی جیغ پخش بشه صدای فریاد
کنن تحریک سروده هام دلای افراد
هر چه امشب مینویسم به یاد فرداس

صدای عرفان و خشایار و سرکش اومد
روی قله ی رپ سفت مثل سنگ رو کوهن
لیز نخوری تا بالا راش یخیه داش
آخری نرسید هیچ پاش بخیه داشت
مقصد تش خشونته
فشاره زندان و سختیش رو شونته
پس بسوز بساز همیشه و بس
اگه بخوای نخوای زمین همینه که هست

هدفم حدی نداره مرزی نداره میرم فراتر
خواسته دیگه ندارم
قلمم ردی بذاره حرفی که داره میره فراتر
نه خواسته دیگه ندارم
ندارم
نه ندارم نه ندارم
ندارم
نه ندارم نه ندارم
کلی کاره و فشار دائم و سال ها لازم ولی میره سمتش آره

شستش و گذشت و بدخواها رو کشتیم
جفتمون تو قتل و خون چنگا رو شستیم
دنیات دست ما و رشدت دست ما
هنوز زود بتونی بکنی جنگ با خورشید

عرفان و پايا و سركش – سنگ

كروس : عرفان
کسی نمیده گوش به حرفش
در جا میزنه مثه موش رو چرخش
همه زنده ان و زندگی نمیکنن
دنبال خدا تو ابرا ول نمیکنن
آره میگن خدا آدمو ساخت نه
یا که میگن آدما ان خدارو ساختن
من میگم هر کی خودو شناخته
تو زندگی برده و بقیه باختن

ورس1 : پايا
هر آدمی یه روزی قلبش میشکنه
تنگ بازی دراری دردش بیشتره
همه چی از دور زرق وبرق داره و
نزدکیش که بشی برقش میپره
عجله براي زود رسیدن
حالا که زود رسیدم میبینم اینجا که بدتره
فهمیدم هدف حد نداره وقتی که
تک تک مقصدا ایستگاه اوله
باز میرم جلو كه ني وقت خواب
مث خیال یه بچه تخت گاز آ..
وقتی مردم خستگیم در میره
زندگی برای خسته هاست
پس قبل خواب دیگه داستان بسه
هیچ گنجی نموند زیر خاک با نقشه
لم دادم تو فنتوم میره جلو و
هشت تا آر بچرخه روی چهار تا چرخش
بيا..

كروس : عرفان
کسی نمیده گوش به حرفش
در جا میزنه مثه موش رو چرخش
همه زنده ان و زندگی نمیکنن
دنبال خدا تو ابرا ول نمیکنن
آره میگن خدا آدمو ساخت نه
یا که میگن آدما ان خدارو ساختن
من میگم هر کی خودو شناخته
تو زندگی برده و بقیه باختن
همه زنده ن و زندگی نمیکنن
بقیه باختن

ورس2 : سركش
عقربه های ساعتو ببین جلو توئه
تو هم وقتی صبر کن که جیب پر پره
دافی نمیرفت تا میبیکو دید شدش دو دل
میگن عشقو نمیشه خرید باز *ـس شعر
بابا میگفت پول همه چی نیست
دروغه ولی جیغ مامان یه چی دیگه میگفت تو خونه
الانم جیغ و دافا میگن نه دروغ نی
تا یکی وارد میشه از در تو گوچی
مامان نگیر دستم اینجا بهتر از این نمیشم
منم از نفرین دیگه خسته م
کسی نمیخواد زندگیشو بکنه
انگار از این که ایدز داشته باشه میترسن
یا از خواب ناز نمیخواد پاشه باز
پاشو بیرونو نگاه کن این شهر مال ماست
چیزی بهت ندن تو هم با سنگ جلو پات
یه برج تو ابرا بساز
بيا..

ورس3 : عرفان
میگن با رفیقا رو راست باش
میگم کدوم رفیق شاید توو راهست داش
اینا تیز واسه رگ آدم مث سگ هارن
منم گرگ شدم دیگه برام بوش اشناست
درده وقتی مغزت از بقیه پیرتره و
آرزو داری که باشی تو خاک جات
شبا با كاراي توپاك خواب تو باشگاه سر کلاس تو خوابگاه
امشب باز کلنجار تو خواب هام
فردا بالاهای ابرها رو آفتاب
نمیتونیم بذاریم کنسرت برج میلاد
سی دی هامونو میخرن از غرفه سیگار
دم چهار راها بدون عرضه میخواد
از دور بی پول بکوبی مشت به دیوار
بشم پاره پاره تیکه تیکه پايداره
چیکه چیکه بریزه خونم نمیشه خایمال هیچکی دیگه

كروس : عرفان
کسی نمیده گوش به حرفش
در جا میزنه مثه موش رو چرخش
همه زنده ان و زندگی نمیکنن
دنبال خدا تو ابرا ول نمیکنن
آره میگن خدا آدمو ساخت نه
یا که میگن آدما ان خدارو ساختن
من میگم هر کی خودو شناخته
تو زندگی برده و بقیه باختن
همه زنده ن و زندگی نمیکنن
بقیه باختن

عرفان و خشايار و ليتو و سركش و افرا و تهم – پايدار1

اینترو:  عرفان و خشايار
آ.. تگ تیم
دوباره.. هه..
ما و آرزوها ، پایدار تا پای دار
اسمگــــــولی.. خشــ..

ورس 1: خشايار
صدا عرفان و خشایار خوب گوش بده // ترکید ضبط اینم بوم بومشه
دست بور مور پوست مور مور می‌شه // با آهنگ من روی بوی عود گیجه
ودکا رسم ماس،کنياک بعد شام / دیگه همه میدونن دنیا دست ماست
کلی‌ پره توی اتاق در و داف // همشونم هستن بغل من
دکتر بازی‌ با یه عمل سخت // زودی باز می‌شه کمربند
بغل تخت...کرمِ نیوآ //‌ ها ها‌ها که بره بیاد
اسمگولی میدونه قلق این کار // سریع میتون بره تو از کرکره نیم باز
دیگه بقیش خوب نیس واست // ولی‌ شاید دیدی چون دوربین دارم

کروس:  عرفان
دوس داری بشین // رو آسمون هرجا دوس داری بریم
زندگی‌ من و دوستامو ببین
او و و ووو

ورس 2 : ليتو
هستم پایین‌ترین پایدار توی سنّ // امشب می‌رن بالا همه روی سن
یک..دو...بعدش با هم میریم روی سه // اگه لیتو راحت رفت توی حس
چون که منظره دنیاست ستاره‌ها ماییم // بالا سرتون دنیارو میپاییم
وقتی‌ از پایین نگا می‌کنین هرجایی // ماها برق می‌زنیم..انگاری برق کاریم
ببین زندگی‌ من و دوستامو یه نگاه // ناراحت نشو هرجایی نمیام
زندگی‌ رنگیه طراحی نمیخواد // پولی‌ که تو جیبته به شلوارت نمیاد

ورس 3 : سركش
شب تا صبح هی‌ بیدار // لش هرجا که میایم
هنسی و برگه ورق خش با یه گیتار
انگار تو وگاسیم // جلوم لخت میشن
همچی‌ ریسکه // وقتی‌ می‌برم که تو ببازی
بازی‌ دست ماست // هرکی‌ باخت میزو ترک می‌کنه
روز و شب ما اینجاییم // نفر بعد
هی‌ ادامه داره دیگه می‌خوام برم دافی منتظره
ولی‌ نمی‌شه باخت // بس که ژتون هست
هها.. نه خوشگل تو رویاهات نیستی‌ // نه این فیلم ، فیلم نه ما آرتیستیم
خودمونیم و اینم زندگیمونه // پایدار ! زندگی‌ چن تا دیوونه

کروس:  عرفان
دوس داری بشین // رو آسمون هرجا دوس داری بریم
زندگی‌ من و دوستامو ببین
او و و ووو

ورس 4 : افرا
چهار قاره داره مهر پاسپورت // 20 گرم کیسه ي حیض داشبورد
این لاشخور دافا دورم حلقه / حلقه هم نمیدم ، جاش تو حلقت
چطور بی‌ لیسانسه بنزش الگانسه / پخشه فركانسش / مرد رنسانسه
‌ها؟ چطور؟ یه ممنوع الا ورود کرده عبور تو قلبت ظهور

ورس 5 : تهم
منو دوست داره اون که میاد و شکلات پوستش مثل میکای شوکوپارسه
دوستش سفید و قر میدان بد // کنار هم مثل شریدن`س آن
شک نکن وقتی‌ بت میگم من // دنیا مال ماست، چرت نیست اصلا
زندگی تند میره می‌خوام کند بشم / پیکو پر کن بریم به عمق شب
می‌خوام پول دربیاد // اونقد زیاد که کور شن اینا و دور شن بیا
کاری کنیم چیز خوب از اون دربیاد // یه دافِ خوب بره و یه خوبتر بیاد
هر هفته یه *ـس شر پول ساز // صد هزار نفر کنسرت رو باز
همه با منن دشیا و دافیا // و شادیم ما پس *ـون لق شاکیا

کروس:  عرفان
دوس داری بشین // رو آسمون هرجا دوس داری بریم
زندگی‌ من و دوستامو ببین
ووو او و و ووو

بریج:  عرفان
از بس که می‌برم // حالا با چشای بسته میپرم
مطمئنم دیگه حدس نمیزنم // پایدار تا پای دار

ورس 6 : عرفان
بدرود روزا که عرفان چت بود // حالا تو لیوان داره ودکا ردبول
سر 3 سوت خالی‌ بطری گری گوس // تور میزارم همه میان پر مس میگو
چه شب و چه روز // کاسبیم و پی‌ پول
دافی که با منه نیست یدونه عیب روش // وقتی‌ پیر شدیم میگیم
چه حیف زود تموم شد // ولی‌ خوبه رسیدیم بش زود
مث حامد حدادی بازی‌ دستم // از این بالا میبینمت بالاتره قدم
واسه همینه میدونن همه دافا قدرم // عرفان مث دریاس منتظر قطرن
چون قول داده حتما کم کم شب // یجوری خودشو بکشونه دم تختم
سر تا کفشم آه / هر آهنگم آه / دافت تاکـــ آ / پرچمه دستم آره...

کروس:  عرفان
دوس داری بشین // رو آسمون هرجا دوس داری بریم
زندگی‌ من و دوستامو ببین
او و و ووو

بریج:
از بس که می‌برم // حالا با چشای بسته میپرم
مطمئنم دیگه حدس نمیزنم // پایدار تا پایه دار

عرفان و خشايار و سركش - بايد

اينترو : عرفان
عرفان..
با خشايار، سركش

ورس 1 : عرفان
توی ذهنت بکش حالا تصویری // که چجوری ما بالا میریم شما پس میری
آره میگی ولی نه ، تو راه کج میری // حالا بگیر بشین بعد دوباره خط بگیر
میگیرن چشم و گوشتو کلمات تو حرف // وازه و برجسته لکه خون رو برف
خواستی خودو برسونی چجوری بدون سوژه ؟ // خدا خدا خدا میکنی که یه جوری جور شه
زور که نیست ، مجبور که نیست // با یه مایک تو دست حالا می خوای نمره بیست ؟
عمره کیست که صرف شعر میشه ؟ اون منم // تاج شاعرای رپو گذاشتی روی سرم
ماز خشی و افرا ، نگی که تنهام // ضعیفه اشعار، بابا همینه حرفام
کاخ رپ بود کلبه ی کاه گلی // چرا بالاس ستوناش ؟ چون رو کارشيم

كروس :
پايدار ... پـ پـ ... پايدار ما و آرزوها ... ما و آرزوها
پايدار ... پـ پـ ... پايدار ما و آرزوها ... ما و آرزوها
پايدار ... پـ پـ ... پايدار ما و آرزوها ... ما و آرزوها
پايدار ... پـ پـ ... پايدار ما و آرزوها ... ما و آرزوها

ورس 2 : خشايار
دوست نداری بشنوی کار تک مارو ؟ // برو رسما بشین بکن داش من فکراتو
چون تند تند از بلند گوها کار من تکرار شد // آلبوم اول پاره کرد تهرانو
بدون برندم ، خوب شاهد باش // انگار شطرنجه و تهش شاهت باخت
پوکرم تو رنگ داری و من کاره ی شاه // جلو خشی و عرف نیس کسی کارش شاخ
پس ساکت باش ، فکر شاشت باش // هنوز کف نکرده ، مخت داشت اشکال
اومدم به دنیا واسه همین کارا من // اوجشم ، هستم از کل زمین بالا تر
نمیتونی ببندی بند کفشت ؟ // اوف شدی ؟ بزنم چسب زخم بهش ؟
اسمت و آهنگت نیستش مستعار // سی دی تو باز انداخت تو سینک مستراح

كروس :
پايدار ... پـ پـ ... پايدار ما و آرزوها ... ما و آرزوها
پايدار ... پـ پـ ... پايدار ما و آرزوها ... ما و آرزوها
پايدار ... پـ پـ ... پايدار ما و آرزوها ... ما و آرزوها
پايدار ... پـ پـ ... پايدار ما و آرزوها ... ما و آرزوها

ورس 3 : سركش
دوباره ما اومديم.. دوباره ما اومديم.. آ.. سركش..
کار ما جلوت تو قاب عکس // هنوز یه رویاست ، دنبالته و مث آرزو های من
تموم نمیشه بیشتر از صدای اذون ، شهر رو به حرکت میاره نقاب زبونو برمیداریم // عین ستاره شب بیداریم
همینه که هر شب داریم تو قبر میخوابین // تا میرسیم ، زود کفنو میکشی روت // وقتی ، میبینیمون مثه یه ابر میباری
اسکناس تو جیب و یه ضامن دار تیز // شامپاين رو میز ، تو رو آسفالت خیس
سرنگو میکشی بیرون خونش بند نمیاد ، جلو ستارت // یه ابر سیاه میگه دیگه راهی نیست واست
تو خیابونیم تا شب // به اینکه حقو بگیریم //عادت کردیم حرفارو میزنیم با رپ
آره بااااااااید . . .هر دقه ما خون دشمنو بچشیم تا آشنا بشیم ما با طعم رفاه ... بیا...

كروس :
پايدار ... پـ پـ ... پايدار ما و آرزوها ... ما و آرزوها
پايدار ... پـ پـ ... پايدار ما و آرزوها ... ما و آرزوها
پايدار ... پـ پـ ... پايدار ما و آرزوها ... ما و آرزوها
پايدار ... پـ پـ ... پايدار ما و آرزوها ... ما و آرزوها
آرزوها ...ما و آرزو ها...
آرزوها... ما و آرزوها...

عرفان و خشايار و سركش – شستم اشكامو

ورس1 : عرفان
اومدی درس بخونی بعد چند سال // حالا فقط بنگ میچوقی روزی ۱۰ بار
چند ساله خارجی ؟ پول نون و اجاره چی ؟ // دست تنها کردی خودو اداره بی هیچ
هر کار بگی باس پاش بری از // اسباب کشی تا بار کشی پس
اعصاب که نی باس خوار بشی// از اجبار که چی همه جا باج بدی
بدونه...اینجا هم کار که نیست // چون بدون گرین کارد اجازه نیست
شاید داشته باشی آشنا واسه کار سالمی // و الااااا...تو خیابونا کاسبی...آه

كروس: خشايار
شستم اشکامو ، کشتم دردامو // دیدم من با تو ، اوج سرمارو
هیچوقت ، اگه بریم بالا // دیگه نیست سخت ، لمس ستاره ها
اون بالا میشیم سفید مثل برف // خوب حالا میشیم که نیست حس بد
قصه ی دنیا میشه ماله ما فقط // کل کلش هست یه جای ما همش
اون بالا میشیم سفید مثل برف // خوب حالا میشیم که نیست حس بد
قصه ی دنیا میشه ماله ما فقط // کل کلش هست یه جای ما همش

ورس2 :
عرفان :
به هر کاری دست زدم // حدودا چند وقت قبل از همون میلاد صد قسم
فرار مغز , یعنی من و چند نفر هموطن // قبل قتل و قلع و قمع
نه تو جنگ تن به تن , بلکه مرد و زن // به هجرت تن بدن...(خشایار : به هجرت تن بدن (
سركش:
حالا صبح میشه شب , همه چی یک نواخته , انگار توی زندانی // هر روز جلو در غرب , بعد مدت ها اومدی تو با چه رویایی
میخوای برگردی , ولی نه , همه پل ها شکستن دیگه نمیشه برگشت // کابوسیه که بیداری نداره , همه در هارو بستن , چند شب فقط اشک ریختیم ولی بعد

كروس: خشايار
شستم اشکامو ، کشتم دردامو // دیدم من با تو ، اوج سرمارو
هیچوقت ، اگه بریم بالا // دیگه نیست سخت ، لمس ستاره ها
اون بالا میشیم سفید مثل برف // خوب حالا میشیم که نیست حس بد
قصه ی دنیا میشه ماله ما فقط // کل کلش هست یه جای ما همش
اون بالا میشیم سفید مثل برف // خوب حالا میشیم که نیست حس بد
قصه ی دنیا میشه ماله ما فقط // کل کلش هست یه جای ما همش

ورس3 :
عرفان:
هرچند همش تو دغدغه // ولی میگیرم هشتصد ورق تو چند دقه
کارشم بدتره , خواب شب سخت تره // بعد چند وقت میخوره به هم حالم از همه
سرقت بدون رغبت // میمونه اسمم بدون خفت...؟؟؟
سركش:
ولی راه دیگه ای نیست بخوای فردا برسی به آرزوهای امشب...
یک شب بهم وقت بده ، قبل اینکه باز شب بشه // فردا میرسم بهش ، سرقت حالا رسمشه
اینجا بده بهش دم زدیم حالا نگا دلال مال مردم با عرفان تا پای دار // دنیا تکون میخوره با کارای ما ، سد داره می شکنیم تا برسیم به انتهای راه
هنوز جاده یادمه ببین کجای راهم // چشا رو ماست ، همه دافا دور ما ان
سختیارو نبودی و ندیدی // الان به آسمون میگی پایدار چون كه پر ستارست
با هر کودوم از اون سختیا وایسن تو رام میجنگم // پایدار تا پای دار ما و آرزوها هر جا که میرم من

كروس: خشايار
اون بالا میشیم سفید مثل برف // خوب حالا میشیم که نیست حس بد
قصه ی دنیا میشه ماله ما فقط // کل کلش هست یه جای ما همش
اون بالا میشیم سفید مثل برف // خوب حالا میشیم که نیست حس بد
قصه ی دنیا میشه ماله ما فقط // کل کلش هست یه جای ما همش
شستم اشکامو ، کشتم دردامو // دیدم من با تو ، اوج سرمارو
هیچوقت ، اگه بریم بالا // دیگه نیست سخت ، لمس ستاره ها
اون بالا میشیم سفید مثل برف // خوب حالا میشیم که نیست حس بد
قصه ی دنیا میشه ماله ما فقط // کل کلش هست یه جای ما همش
اون بالا میشیم سفید مثل برف // خوب حالا میشیم که نیست حس بد
قصه ی دنیا میشه ماله ما فقط // کل کلش هست یه جای ما همش
اون بالا میشیم سفید مثل برف...

اوترو : عرفان
اینم داستان این چند ساله ي ما ، داستانی از سفری که از بیرون خیلی پر زرق و برقه ، ولی از تو کلی کار و قرضه
یعنی به هدفت میتونی برسی ، ما هم میرسیم ، ولی به چه قیمتی...؟؟

خشایار : اون بالا میشیم سفید مثل برف...اون بالا میشیم سفید مثل برف...اون بالا میشیم سفید مثل برف